Geesten, Allah en de separeer

In de aflevering van Over de Grens getiteld ‘Geesten, Allah en de separeer’ (MC 12/2012: 702) wordt een eenzijdig beeld gegeven over de psychiatrie in Indonesië.

Ik ben psychotherapeut en woon een deel van het jaar in Solo op Java. Daar heb ik contact met de polikliniek psychiatrie en een paar privépoliklinieken. Met de psychiaters praat ik over van alles. De behandeling op deze poli bestaat uit cognitieve therapie, NLP, hypnose , transactionele analyse en de medicatie die wij in het Westen ook gebruiken.

Op de televisie in Indonesië is meer aandacht voor de psychiatrie en in de boekwinkel zijn veel boeken te vinden over schizofrenie.

Ik erger me aan deze beschrijving omdat u spreekt over Indonesië alsof het in heel dit land zo is. Zo is de berichtgeving over Indonesië vaak in Nederland. Men heeft het over Indonesië als één geheel. Eén aanslag en het land is een groot islamitisch wespennest. Terwijl er honderden culturen en talen zijn. En de Javaan ontwikkelt zich: de gesloten, vermijdende omgangsvorm neemt af, zeker nu de economie groeit.

Verder heb ik contact met een islamitische kostschool en geef daar mindfulnessoefeningen. Ook pas ik er emotional freedom-technieken toe. In Indonesië is dit bekend en worden de ontwikkelingen op dit gebied gevolgd. In Nederland niet omdat deze techniek hier niet erkend wordt. Spiritualiteit speelt een rol in de behandeling en daar kunnen wij in het Westen een voorbeeld aan nemen.

Pieter Vos, psychotherapeut en mindfulnesstrainer, Den Haag