‘Er bestaat huiver om bedrijfsarts te worden’
Plaats een reactieMC publiceert een vriendelijk en een bijna lichtvoetig interview met Jurriaan Penders, de nieuwe voorzitter van de NVAB (MC 4/2013: 200). Toch kan de nieuwe voorzitter maar beter zijn borst nat maken en zijn wapenrok aantrekken, want hij en zijn leden gaan zware tijden tegemoet. Grote arbodiensten lopen op dit moment krakend vast, klanten overwegen andere oplossingen, het schuurt tussen managers en professionals, en bedrijfsartsen komen de spreekkamer bijna niet meer uit.
De NVAB hoopt met haar tien nieuwe kernwaarden het onheil – dat zij in een gelegenheidscombinatie met de FNV deels over zichzelf heeft afgeroepen – weer in te dammen. Maar ja, papier is vooral geduldig. De eerdere beroepscode en het beroepsstatuut zijn ook papieren tijgers gebleken.
Dus: wanneer trekt de NVAB als beroepsvereniging een echte grens? Bij een contract met 15-minuten-spreekuur voor de bedrijfsarts of moeten we wachten tot het een 10-minuten-spreekuurtje wordt?
En: wanneer legt die individuele bedrijfsarts de bal op de stip? Wanneer neemt hij de klant én zichzelf én zijn eigen vak serieus (genoeg) en zegt tot hier en niet verder? Want: wat was de bedoeling van ons handelen ook al weer?
De NVAB en haar leden blijven maar hopen en geloven in hulp van buiten (de overheid, de zorg, de branches, vakbonden). De realiteit is: de bedrijfsartsen zullen vooral zichzelf moeten leren redden, en daar word je sterk van.
Dolf Algra, zelfstandig bedrijfsarts, Rotterdam
- Er zijn nog geen reacties
