Schipper op een mammoettanker

Afgelopen weekend stuurden de bewindslieden van het ministerie van VWS, Schippers en Van Rijn, hun gezamenlijke agenda naar de Tweede Kamer. De titel van hun plannen is ‘Van systemen naar mensen’. Het stuk bevat een duidelijke visie en dat is winst. Op zondag kreeg de minister in Buitenhof de kans om een toelichting te geven op deze agenda. Dat deed ze met verve. Voor iedereen die in de zorg werkt of er op een andere manier mee te maken heeft, is deze agenda wat mij betreft verplichte leesstof. Het geeft een goede inkijk in de ambities van de bewindslieden. En die zijn niet mis. Daar zit meteen ook mijn twijfel: de minister zei in Buitenhof immers dat de zorg een mammoettanker is die met hele kleine stapjes van koers moet veranderen. Die constatering relativeert op voorhand de haalbaarheid van haar agenda.

Het is jammer dat er in het stuk nogal wat kreten staan zoals ‘slimmer organiseren’. Hoewel niemand ertegen kan zijn om zaken slimmer te organiseren, wordt niet duidelijk wat dat in de praktijk betekent. De bewindslieden verwachten bijvoorbeeld veel van e-healthtoepassingen, internet en de directe benaderbaarheid van de dokter via e-mail. Ze veronderstellen dat dit de gezondheidszorg goedkoper maakt, maar zonder dit te onderbouwen. Ik moet de eerste uitbreiding van het zorgaanbod die de zorg goedkoper heeft gemaakt nog tegenkomen.

Aan het eind van Buitenhof deed de VVD-bewindsvrouw een oproep aan het veld om zelf met voorstellen te komen om het basispakket te beperken. Dat moet 1,5 miljard euro opleveren. Op de vraag wat er zou gebeuren als het veld niet met suggesties komt, antwoordde de minister dat ze dan haar verantwoordelijkheid zal nemen en haar eigen maatregelen zal treffen.

Dat klinkt toch een beetje als een trucje en dat is jammer. De minister zal het veld hard nodig hebben bij de uitvoering van deze agenda. Focussen op één onderwerp en dat zo onder druk zetten, is niet verstandig gezien het grote belang dat hiermee gemoeid is. En natuurlijk moet het veld meedenken over het besparen van kosten. Vermeer e.a. doen dat al in dit nummer met een voorstel voor beslissingen rond het doorbehandelen van patiënten (zie blz. 376). Daarbij worden twee vliegen in één klap geslagen: zowel de financiële als de ethische kant komt aan bod. De minister wordt op haar wenken bediend.

Hans van Santen, huisarts en hoofdredacteur

www.twitter.com/hansvansantenMC