Afgeserveerd

Een interessant praktijkperikel over een depressieve, gescheiden vrouw met een huisvestingsprobleem (MC 11/2013: 624). Haar situatie wordt schrijnend genoemd. Maar is haar probleem ook medisch? We begeven ons hier op de grens tussen beoordeling en behandeling. Mevrouw A. heeft dringend een woning nodig en haar huisarts vindt dat ook. De huisarts mag echter vanwege de scheiding van behandeling en beoordeling geen medische verklaring afgeven. De woningbouwvereniging mag geen medische informatie opvragen want ze mogen dat niet beoordelen. Dat is aan de medische adviseur van die organisatie. Hebben ze die dan? Zeker wel, ieder bestuursorgaan heeft een sociaal geneeskundige in dienst die de beoordeling doet. Dat is bij wet verplicht. Als iemand bij de overheid een voorziening vraagt en als er medische argumenten aan dat verzoek ten grondslag liggen, moet de overheid geneeskundig onderzoek laten doen. De woningverstrekker is in die zin op te vatten als verlengde overheid.

De vraag is nu of mevrouw A. om medische redenen een verhuisurgentie heeft gevraagd. Anders geformuleerd, stond haar schrijnende situatie herstel in de weg of was ze aangewezen op behandeling om tot herstel te komen? Dat ze bekend is met depressieve episodes lijkt te wijzen op stagnering van de behandeling. De volgende vraag is dan of de stagnering op dit moment te wijten is aan de schrijnende woonsituatie of aan de (v)echtscheiding.

Het is niet aan de huisarts om deze afwegingen te maken. Daar zijn sociaal geneeskundigen voor. In dit geval had de woningbouw, lees de overheid, dat moeten onderzoeken. Dan was de situatie wellicht minder schrijnend geworden.

Willem van Bork, adviseur AWBZ en WMO, Oegstgeest