Reacties
Inge Sievers
1 minuut leestijd
ingezonden reactie

De wens van de patiënt

1 reactie

Dit is een pen brief aan alle artsen en medische professionals. De schrik slaat mij om het hart bij kennisname van wat blijkens artikelen in Trouw (Bosch en Smulders 30 augustus 2014) en NRC (De Rooy 21 augustus 2014) in een deel van uw beroepsgroep leeft. Willen medici echt zo ver gaan in het volstrekt negeren van de wens van de patiënt? En dat nog wel op basis van vage, niet onderbouwde veronderstellingen als “de drager van een niet reanimeren-penning was onvoldoende geïnformeerd toen hij de penning omdeed”? Wat een arrogantie. Een doodswens kenbaar gemaakt met een niet-reanimerenpenning is niet per definitie een pathologie die behandeld moet worden, maar is een goed overwogen rationele keuze. Met suïcidale neigingen ten gevolge van depressie heeft dit niets te maken. Voor wie aftakelt en/of lijdt aan een chronisch-progressieve ziekte is een plotselinge dood een droomscenario vergeleken bij wat de patiënt anders te wachten staat. Dat er van zo'n situatie sprake is, is niet altijd direct vast te stellen op basis van uiterlijke kenmerken van de patiënt. Daarom dient de wens van de patiënt te prevaleren. Zo niet, dan laadt u de verdenking op u dat u meer geïnteresseerd bent in demonstratie van uw technisch kunnen dan in doen of nalaten van datgene waar de patiënt het meest bij gebaat is. Respecteren hulpverleners de penning niet, dan rest er weinig anders dan ze aansprakelijk te stellen voor alle materiële en immateriële schade die het gevolg is van hun handelen. Onder het motto “wie niet horen wil, moet maar voelen”.

Inge Sievers, Driebergen

ingezonden reactie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • H.J.W. Bastiaans

    specialist ouderen geneeskunde, PURMEREND Nederland

    Helaas is dit al de tweede reactie waarin artsen arrogantie of woorden van dergelijke strekking wordt verweten. Enige nuance is wel op zijn plaats. Allereerst, een penning zoals deze is een goed produkt.En verdient een plek in de zorgvuldige hulpverl...ening. Maar is de drager werkelijk goed geinformeerd? In de dagelijkse praktijk blijkt dat zeker niet zo maar aan te nemen. En daar zit het probleem. Geen arrogantie maar ervaring is de basis van deze vragen. Ik heb bij herhaling mee gemaakt dat cliënten een euthanasie traject staken. Omdat het niet meer nodig is. Of dat een client (ondanks het feit dat "de hele wereld" ziet wat een verschrikkelijk lijden er is), er maar niet aan toe komt om aan te geven. Dokter nu is het moment daar, laten we er voor gaan. Verleen mij de euthanasie. En dat is ook de werkelijke wereld. Dus stop Uw woede weg,en lees mijn voorstel. Misschien is het niet zo erg als het lijkt. De huisarts spreekt hierover, met de client op zijn/haar verzoek. Na laten we zeggen 4 weken (een overdenkingstijd, want het is toch een leven en dood verhaal)volgt gesprek 2. Is de client nog steeds van mening dat reanimatie niet moet gebeuren. Dan levert de huisarts de penning. En maakt een aantekening in het dossier.
    Is dat nauw echt zo'n enorme inbreuk op het beslis recht van de client. Ik ben van mening van niet. Zeker gezien mijn ervaringen in de gesprekken over euthanasie met cliënten. En het feit dat cliënten vaak veel minder goed zijn geinformeerd. Dan ze zelf denken.
    Ik hoop dat dit commentaar een bijdrage kan leveren aan het verminderen van het onbegrip ten aanzien van artsen, die vooral de client willen helpen. En dat vraagt soms net even iets meer aandacht. Dan je op het eerste gezicht zou denken.

    groetjes Rene bastiaans

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.