Vrije artsenkeuze en behandelkeuze
Plaats een reactieVrije artsenkeuze is niet duur. Vrije keus voor diagnostiek en behandeling, dat is duur. Niet de dokters zijn duur, maar wat ze veroorzaken: al die foto’s en laboratoriumonderzoek, al die ingrepen en medicijnen. Ziektekostenverzekeraars contracteren nu aard en hoeveelheid van de diagnostiek en de behandelingen in een ziekenhuis. Ze zijn druk met pingelen over de prijs van duizend coloscopieën. Dat is de verkeerde aanpak. Bij een markt met een ongeremde vraag red je het niet met kostenbeheersing.
Je moet de vraag beperken door het basispakket te verkleinen. Wie meer wil dan het basispakket neemt maar een flinke aanvullende verzekering. En je moet het aanbod beperken door schaarste te organiseren. Wachtlijsten zijn dan een uitstekend sturingsmiddel. Een beetje huisarts kan samen met de specialist heel goed selecteren wie de wachtlijst moet passeren. Redelijke ongerustheid en duidelijke verdenking zijn voldoende reden voor voorrang.
Onzekerheid en ‘het zeker willen weten’ zijn onvoldoende reden voor voorrang. Wie voor-de-zekerheid-geneeskunde wil, of zelfs nieuwsgierigheid-geneeskunde, die neemt een aanvullende verzekering. Vrije artsenkeuze zonder vrije behandelkeuze betekent dat iedereen net zo vaak kan praten met elke dokter in het hele land, om te horen of er nog nieuwe inzichten zijn in Apeldoorn of Nijmegen. Want praten en denken is goedkoop.
Nico van Duijn, huisarts niet-praktiserend, Almere
- Er zijn nog geen reacties