Hond ruikt darmkanker

Ook darmkanker kan worden geroken door getrainde honden. Dat melden Hideto Sonoda en collega’s in het blad Gut. Het is al langer bekend dat honden patiënten met long-, blaas-, ovarium- en borstkanker kunnen onderscheiden aan de hand van hun geur.

De hond die werd gebruikt door Sonoda c.s. was een 8-jarige zwarte labrador retreiver. Zij werd getraind in het herkennen van de geur van kankerpatiënten met behulp van ademmonsters. De hond mocht eerst een monster ruiken van een patiënt met kanker en werd vervolgens gevraagd om dezelfde geur te ontdekken in één van vijf geurmonsters. Voordat het onderzoek van Sonoda begon, kon de labrador al twaalf verschillende tumorsoorten herkennen.

Sonoda c.s. onderzochten of de hond ook darmkanker kon ontdekken in adem en fecesmonsters van patiënten met darmkanker. Zij gebruikten daarvoor eenzelfde opzet als tijdens de training van de hond. Nadat de labrador de adem of feces van iemand met darmkanker had geroken, moest zij een keuze maken tussen vijf monsters waarvan er één afkomstig was van iemand met darmkanker. In totaal werd de test 33 keer herhaald met ademmonsters en 37 keer met fecesmonsters.

Voor ademmonsters was de sensitiviteit van de methode 0,91 en voor fecesmonsters 0,97. De specificiteit was in beide gevallen 0,99. Opvallend was dat de hond met name kanker in een vroeg stadium met grote nauwkeurigheid leek te kunnen ontdekken. Het vermogen van de labrador om kanker te ontdekken, werd niet beïnvloed door roken of de aanwezigheid van goedaardige afwijkingen of ontstekingen bij de patiënt.

Toch is het niet waarschijnlijk dat artsen voor het ontdekken van kanker hulp gaan krijgen van een trouwe viervoeter, schrijven Sonoda c.s. De training van zulke honden is duur en kost veel tijd. Daarbij kunnen honden maar maximaal tien jaar ingezet worden als snuffelaar. De onderzoekers hopen dat de door honden opgepikte geuren geïdentificeerd kunnen worden zodat hetzelfde resultaat verkregen kan worden met elektronische meetapparatuur.

Twan van Venrooij

Gut 2011; doi: 10.1136/gut.2010.218305

• Overig nieuws