Blogs & columns
jan hein van dierendonck
2 minuten leestijd

Vrouw van de wereld

1 reactie


Weinig had het gescheeld of Breivik had haar vorig jaar op Utøya tot zijn slachtoffers gerekend. Hij had haar onthoofding willen filmen om op internet te plaatsen. Maar Gro Harlem Brundtland, boegbeeld van Det Norske Arbeiderpartiet, was vlak vóór diens komst van het eilandje vertrokken.

Ze wordt in 1939 geboren in Oslo. Vader Gudmund Harlem is arts en links politicus en wordt achtereenvolgens minister van Sociale zaken en Defensie. Gro is als kind een robbedoes. Op haar 7de wordt ze lid van de Noorse Arbeidersbeweging. Ze kiest uiteindelijk voor een studie geneeskunde en ontmoet Arne Olav Brundtland, prominent lid van de conservatieve (!) partij en gespecialiseerd in internationale betrekkingen. Gro raakt zwanger, ze trouwen en krijgen uiteindelijk vier kinderen. Arne is als huisman een trendsetter (zijn leven in Gro’s schaduw beschrijft hij later in Married to Gro en Still married to Gro). In 1963 studeert ze af en twee jaar later ontvangt ze op Harvard een masterstitel in public health. Ze werkt een tijd als arts voor
de gezondheidsdienst van Oslo. In 1974 komt de post van minister van Milieu vrij. Premier Bratelli ziet haar wel zitten. Brundlandt maakt het milieu tot een nationaal thema, óók binnen de sociaaldemocratische partij, waarvan ze vanaf 1975 voorzitter is. Haar onvermoeibare strijd tegen olievervuiling en zure regen levert haar de bijnamen ‘groene godin’ en ‘moeder aarde’ op. En internationale erkenning. In 1983 wordt ze voorzitter van de door de VN ingestelde World Commission on Environment and Development, die vier jaar later met aanbevelingen komt voor een wereldwijde aanpak van milieuproblemen, armoedebestrijding en beheersing van economische groei. Dit Brundtland-rapport voor duurzame ontwikkeling heeft grote invloed.

In 1981 is ze de jongste en eerste vrouwelijke premier van Noorwegen. Centraal thema is nu het feminisme. Haar tweede kabinet telt het recordaantal van acht vrouwelijke ministers. In 1992, na de zelfmoord van haar jongste zoon, trekt ze zich terug als partijvoorzitter, maar blijft ze premier van een derde kabinet. Van 1998 tot haar pensioen in 2003 is ze directeur-generaal van de WHO en trekt ze ten strijde tegen tabak en SARS.

Tegenwoordig is ze onder meer VN-vertegenwoordiger voor klimaatverandering, lid van de Council of Women World Leaders, Club van Madrid en The Elders. Opmerkelijk genoeg is ze óók adviseur bij suikerwaterfabrikant Pepsi. En schakel uw mobieltje in haar nabijheid uit, want ze lijdt aan ernstige elektrohypersensitiviteit!

Jan Hein van Dierendonck, tekst en beeld


Meer bijdragen van de column Spraakmakers

<strong>Klik hier voor een PDF van deze column</strong>
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.