De witte jas - Jos van Bemmel

VELDWERK

Stond 2013 in het teken van het zwartepietendrama, 2014 zou wel eens het jaar van een nieuwe tragedie kunnen worden: de witte jas.

Eerst even terug in de tijd.

1976: ik maak deel uit van een dozijn coassistenten dat weigert een witte jas te dragen. De tijd van Foudraines Wie is van hout. Ja, wij waren ons een dozijn. Strijd verloren. Daarna de witte jas gedragen tot het einde van mijn tropentijd. En terecht. Al die vieze beestjes. Jammer dat de jassen zo weinig de wasmachine zagen.

1988: start huisartsenpraktijk. Eindelijk weer een wollen trui, het symbool van betrokkenheid.

1990: ik ontwerp de anderhalfstelijnsjas, een witte jas met verfvlekken. Het onberispelijke en krakende witte boord van de specialist verenigd met het kleurrijke doch rommelige imago van de huisarts. Verkoopprijs: 80 gulden.

1995: mijn clowneske voordracht ter aansporing van het opnieuw gaan dragen van de witte jas door de huisarts wordt door enkele collega’s serieus genomen. Zij gaan weer een witte jas dragen. Foutje. Kortom, de witte jas heeft altijd een belangrijke plek in mijn leven ingenomen.

Nu terug naar het nieuwe dreigende drama. Het zijn slechts geruchten, maar het schijnt de bedoeling te zijn dat huisartsen op onze nieuwe huisartsenpost, onderdeel van het recentelijk geopende regionale ziekenhuis, verplicht worden een witte jas te dragen. De trui uit? Terug naar de jaren dertig? Over mijn lijk ... Tenzij de gele huisartsenpostautootjes afgeschaft worden – ik schaam me altijd een beetje als ik erin zit – en ik op kosten van de zorgverzekeraar rondgereden word in een ouderwetse koets met chauffeur, eh ... koetsier.

Jos van Bemmel, huisarts