De mythe van het ICT-manifest (2)

In zijn reactie (MC 39/2004: 1504) op mijn artikel over het ICT-manifest (MC 32-33/2004: 1258) doet collega -Marc Berg het voorkomen alsof ik een tegenstander zou zijn van een elektronisch patiënten-dossier (EPD) of ICT-toepas-singen in de zorg. Dat is onjuist. Mijn artikel gaat onder andere over de invoering van een (landelijk) elektronisch medicatie-dossier ((L)EMD) op oneigenlijke gronden (voorkoming medicatiefouten). De door Berg aangehaalde conclusies en woorden zijn niet uit mijn artikel af te leiden. De aan-gehaalde literatuur lijkt niet te zijn geraadpleegd.

Het raadplegen van een (L)EMD is feitelijk niets anders dan een diagnostische testprocedure inzake intoxicaties en interacties. Waarom worden aan ICT-toepassingen in het primaire zorgproces, zoals een (L)EMD, niet dezelfde kwaliteitseisen gesteld als aan (andere) dia-gnostiek wordt gesteld?

Wat zijn de voorspellende waarden van de raadpleging? Is de interpretatie veilig voor de patiënt? Wat is het uiteindelijk effect? Een patiënt mag dat toch weten als straks zijn toestemming wordt gevraagd? Onderzoek heeft vooralsnog geen antwoorden gegeven. Bij wie komen de opbrengsten terecht en bij wie de kosten?

De bedragen die zijn gemoeid met de nagestreefde volledige ICT-toepassingen in de zorg, zijn nogal fors. Kaiser Perma-nente, met 8,5 miljoen leden de grootse HMO (betaler/-uitvoerder van zorg) in de Verenigde Staten, geeft, na een mislukking van $ 442 miljoen in 2002, in tien jaar 3,2 miljard dollar uit aan een EPD en het elektronisch volgen van de patiënt, met een verwachte bezuiniging van 5,4 miljard dollar in tien jaar. Omgerekend naar de Neder-landse populatie en valuta zou dat neerkomen op ongeveer dezelfde kosten en ver-wachtingen als bij de Betuwelijn.

Redenen genoeg om toch eerst eens te kijken welke ICT-toepassingen in de zorg voor de patiënt veilig, effectief en doelmatig zijn en welke niet, lijkt mij.

Rosmalen, oktober 2004

A. Prince, neuroloog n.p.