Een Belgische Blonde

De jonge blonde vaars kreunt zachtjes tijdens de persweeën. Donkere haartjes van de pootjes worden steeds beter zichtbaar. Drie uur eerder zijn de vliezen gebroken, precies negen maanden na de kunstmatige bevruchting. Erg donker haar trouwens!

Even later komt er wit haar te voorschijn. Vreemd, waarom niet blond? Zestien jaar heb ik nu Blonde d’Aquitaines, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Er is toch geen verkeerd sperma geïnsemineerd?

Na een half uur is er geen vooruitgang meer te bespeuren. De pootjes komen niet verder en slechts een klein deel van de kop is zichtbaar. Ik doe touwtjes om de pootjes van het kalf en begin mee te helpen. Na flink trekken komen kop en schouders tevoorschijn. Maar nu de heupen nog.

Ik trek en trek en vraag me allengs af waar ik in m’n eentje aan begonnen ben. Duurt het niet veel te lang? Haarkleur is niet meer belangrijk. Opkomende onrust probeer ik te onderdrukken. Na vijf minuten zwoegen en zweten is een geheel bont vaarskalfje geboren. Het leeft, maar wat heeft ze dikke billen! Het lijkt wel een Belgisch Blauwe.

Wie werkt, maakt fouten. In dit geval blijkt de inseminator de naam ‘Iridien’ van de beoogde Blonde d’Aquitaine vader verwisseld te hebben met de naam ‘Indien’, een Belgisch Blauwe stier. Het Belgisch Blonde kalfje ‘Unique’ gedijt uitstekend. Niet elke fout heeft direct dramatische consequenties.

Roelof Moes, huisarts