Malieveld

‘Artsen tegen herkeuren van jonge WAO’ers’, kopte het Algemeen Dagblad vorige week. Brenger van dit nieuws was KNMG-voorzitter Ruud Hagenouw (MC 23/2003: 959). De KNMG vindt de herkeuringen van arbeidsongeschikten jonger dan 45 jaar volgens de nieuwe WAO-regels onnodig, onaanvaardbaar en praktisch onhaalbaar. Onnodig omdat de werkwijze van nu voldoende effect sorteert, onaanvaardbaar omdat deze groep minder kansen heeft op de arbeidsmarkt én met een inkomensdaling te maken krijgt, en praktisch onhaalbaar omdat de menskracht ervoor ontbreekt. Dat klinkt heel redelijk, sociaal verantwoord en politiek-maatschappelijk wenselijk.

Maar deze argumenten zijn niet valide. Onnodig? De effectiviteit van de huidige werkwijze op langere termijn moet nog worden bewezen. De aanvaardbaarheid van dergelijke maatregelen is een politiek item. Het was verstandiger geweest als de KNMG zich bij haar sociaal-medische leest had gehouden. Uit de praktijk kan ik melden dat regelmatige herkeuringen gezien de aard van de medische klachten bij intrede in de WAO - met name bij de leeftijdsgroep jonger dan 45 jaar - zeer op zijn plaats zijn. Praktisch onhaalbaar? De verzekeringsartsen hebben (binnenkort) tijd voldoende.

De WAO is de Titanic van de sociale zekerheid en het hoofdpijndossier in Den Haag. De harde praktijk is dat de WAO ziekmakend en invaliderend uitpakt. Het ontneemt ‘echte’ (gedeeltelijk) arbeidsongeschikten de kans op werk, terwijl werk perspectieven biedt op een gezond(er) bestaan.

Hagenouw spreekt u wellicht binnenkort toe op het Malieveld. De KNMG, de NVAB en de NVVG hebben een kans gemist met deze te gemakkelijke ‘wij zijn tegen’-visie. Het was beter geweest als zij de fundamentele discussie met Den Haag waren aangegaan.