Smaken verschillen

Ik hou van koken. Daarom sta ík thuis achter het fornuis. Ik hou ook van kookboeken. Op de boekenplank staan 46 exemplaren. Mijn favoriete eten is nasi. Een Indische vriend leerde mij dat nasi lekkerder wordt als je de gekookte rijst eerst laat afkoelen. Ik bemerkte bij toeval dat de nasi veel smakelijker wordt als die een dag heeft gestaan. Deze wetenswaardigheden ben ik echter niet tegengekomen in de kookboeken.

Naar ik van ingewijden heb begrepen, spreken we hier in het geval van mijn vriend van ‘authority-based cooking’ en in mijn geval van ‘experience-based cooking’. Mijn vrouw is methodoloog, een zogeheten harde gezondheidszorgonderzoeker. Maar bij ons thuis is het gelukkig niet de gewoonte om door middel van een randomised controlled trial aan evidence-based cooking te doen.

Evidence-based richtlijnen zijn in de geneeskunde echter razend

populair. Sommigen van ons gaat dit te ver: de geneeskúnst wordt verleerd en maakt plaats voor een op onleesbare reviews gebaseerde kookboekgeneeskunde. Mijn vakgebied, de bedrijfsgezondheidszorg, raakte onlangs ook besmet met dit virus. We hebben nu vier officieel door de beroepsgroep geautoriseerde richtlijnen en twee in voorbereiding.

Oftewel: een achterstand van 64 op huisartsgeneeskunde. Mijn eigen score: aan één heb ik meegewerkt, één heb ik gelezen (niet onaardig) en twee doorgebladerd, maar in de praktijk van alledag gebruik ik er geen één.

Op belangrijke onderdelen blijkt mijn handelen vrijwel altijd af te wijken van de geautoriseerde richtlijn. Voor de goede orde: dit gebeurt overigens geheel professioneel verantwoord, altijd experience-based beargumenteerd en hoogst doelmatig.

Weet u: smaken verschillen, maar mijn nasi is toch de lekkerste.