Reacties
Sandra Goren
1 minuut leestijd

VUmc stopt tv-programma over SEH

Plaats een reactie

Het is 2004 en ik loop als coassistent chirurgie mee op de SEH. Er wordt een meisje binnengebracht dat is meegesleurd door de tram. Behalve door hulpverleners, wordt ze omringd door een cameraman, een geluidsman en een regisseur. Ze heeft anterograde amnesie en is in de war. Ik denk niet dat aan haar is gevraagd of er een filmploeg aanwezig mocht zijn. Maar duidelijk dat ze daarover nooit een weloverwogen keuze zou hebben kunnen maken. Haar ouders kwamen pas later en werden gefilmd toen ze hoorden wat er aan de hand was.

De commotie over de medewerking van het VUmc aan het programma ‘24 uur tussen leven en dood’ is terecht (zie bericht op de website van MC op 24 februari). Het medisch beroepsgeheim is geschonden en dat had nooit mogen gebeuren. Maar moeten wij als artsen niet de hand in eigen boezem steken? Al jaren zijn er medische series op tv. Talrijk zijn de reality-programma’s over de spoedzorg.

Daarin zijn patiënten gefilmd, die niet goed in staat waren bezwaar te maken tegen de aanwezigheid van anderen dan zorgverleners. Bewusteloosheid, verwardheid, maar bijvoorbeeld ook angst en het onder invloed zijn: het zijn allemaal redenen waarom een patiënt niet doordacht kan instemmen met de aanwezigheid van filmers. Je moet er als patiënt op kunnen vertrouwen dat er geen derden meekijken als je medische zorg nodig hebt, juist op een moment dat je kwetsbaar bent en geen bezwaar kan of durft te maken.

Sandra Goren, basisarts, Amersfoort

Meer brieven

beroepsgeheim
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.