MC 31/32 - Rapport ter verdediging van collega-arts

Niet alleen de directe patiëntenzorg kan artsen in aanraking brengen met het tuchtrecht. Ook ander handelen of nalaten kan daartoe aanleiding geven als daarbij sprake is van strijd met het belang van een goede uitoefening van individuele gezondheidszorg. Als voorbeelden kunnen worden genoemd: het indienen van onjuiste declaraties bij een zorgverzekeraar, of het niet toelaten van een arts tot een waarneemregeling.

In de onderhavige casus treffen we een ander voorbeeld aan: een huisarts verschijnt voor de tuchtrechter vanwege een rapport dat hij op verzoek van twee collegae ter hunner verdediging heeft opgesteld. Klager had eerst tegen de twee huisartsen een klacht ingediend vanwege de door hen verleende hulp aan de toenmalige, inmiddels overleden levenspartner van klager. Het vervolgens door de in deze zaak aangeklaagde huisarts opgestelde rapport bevatte een beoordeling van dat handelen. Klager was het inhoudelijk niet eens met de rapportage, waarin de opsteller zich in steunende zin uitliet over zijn collegae. De centrale vraag was of het uitbrengen van dat rapport moest worden aangemerkt als handelen dat ook onder de Wet BIG valt. Het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam vond dit te ver gaan en verklaarde klager in zijn klacht niet-ontvankelijk.

Maar gaat het ook te ver? Dreigt het gevaar van een soort Droste-doosje-effect?

Het Centraal Tuchtcollege hield er een andere mening op na. De rapportage van de arts valt wel degelijk onder de werkingssfeer van de Wet BIG, omdat onjuiste informatie het tuchtcollege op het verkeerde been zou kunnen zetten. Daardoor zou het college een foute beoordeling kunnen maken over het handelen van een arts. Dat zou dan weer in strijd zijn met het algemeen belang, gelegen in de goede uitoefening van de individuele gezondheidszorg. Daarbij, zo moge duidelijk zijn, maakt het niet uit of het gaat om door partijen of door het tuchtcollege zelf geconsulteerde deskundigen.

B.V.M. Crul, huisarts

mr. W.P. Rijksen