LHV komt NMA deels tegemoet

Naar aanleiding van het bericht in NieuwsReflex over het voornemen van de LHV om aan de ledenvergadering voor te stellen enigszins tegemoet te komen aan marktwerking (MC nr. 37/2000, blz. 1269) wil ik het volgende opmerken:

Voor mij als huisarts staat voorop dat een kwalitatief goede basiszorg in Nederland moet kunnen worden gegarandeerd. Ondersteund door het NHG en gefaciliteerd door de LHV, zorgverzekeraars en overheid kan de huisarts als ‘eenmansbedrijf’ zich hier samen met alle collega’s op richten. Dit kan alleen met onderlinge werkafspraken en samenwerking.

Deze tijd van informatietoestroom en medische technologie introduceert naast veel goeds ook een grote bron van onzekerheid. Veel behandelingsmethoden hebben slechts relatieve voordelen ten opzichte van andere. De huisarts is voor zijn patiënten een vertrouwenspersoon, die samen met hen het overzicht probeert te houden, relativeert en helpt afwegen. Daarvoor zijn tijd en persoonlijke aandacht nodig.

Complete onderlinge concurrentie is en blijft ondenkbaar. Een collectief deel basishuisartsgeneeskunde met op naam ingeschreven patiënten is voor een goede uitoefening van continue integrale persoonlijke zorg onontbeerlijk. Dat delen van die zorg samen met anderen worden uitgevoerd, is in deze maatschappij niet meer weg te denken.

De roep om avondspreekuren en extra dienstverlening is mede een gevolg van de 24-uurs-economie. Misschien moet de moderne huisarts daar wel in mee, misschien ook niet. Meegaan met alle ontwikkelingen geeft grote onrust. Dat er ruimte kan komen voor extra dienstverlening bovenop de basishuisartsgeneeskunde doet niet af of draagt niet bij aan de kwaliteit ervan. Om hierin de mogelijkheid tot differentiatie te bieden (avondspreekuur, keuringen, verloskunde, ECG’s, audiometrie) is niet zo’n rare gedachte.

Maar een huisarts die avondspreekuren houdt, moet toch in tijd worden gecompenseerd. Er moeten dus in een huisartsengroep afspraken worden gemaakt over waarneming voor (spoed)situaties tijdens afwezigheid van de eigen huisarts. Dit soort ‘concurrentie’ en differentiatie kan ook niet zonder onderlinge afspraken en samenwerking.

In onze beroepsgroep is burn-out-problematiek zeer actueel. Bij het stimuleren van gezondheid past het dan ook zeker om tegengas te geven aan de negatieve aspecten van de 24-uurs-economie. We hebben geen tijd om ziek te zijn en geen tijd om beter te worden. Van werkdruk tot ziekteverzuim, van ziekte tot gezondheid: alles zit dichtgetimmerd en voor (specialistische) behandelingen gelden lange wachttijden. Alleen bij de huisarts kunnen mensen vaak dezelfde dag met hun hulpvraag terecht. Nog ruimer toegankelijk zijn, lost de problemen in de gezondheidszorg niet op! Concurrentie is hierop evenmin hét antwoord.

Erica, september 2000
T. Eisenga, huisarts