Majoor Kees
Plaats een reactie
Op de eerste werkdag van mijn polistage werden wij, arts-assistenten, traditiegetrouw toegesproken door de chef de policlinique. De man had vroeger bij het korps mariniers gediend en daar was nog wel het een en ander van te merken. Paul van Vliets ‘Majoor Kees’ was er niets bij.
Zo vroeg hij steevast aan de jongste assistenten of zij zich de treinkaping in Drenthe konden herinneren. Hij was namelijk als medicus betrokken geweest bij de bevrijdingsactie. Dan kwam de voorpagina van een oude Telegraaf op tafel. De oudere assistenten hadden die al vaker voorbij zien komen, maar de beginnelingen bogen zich gretig over de paginagrote zwart-wit luchtfoto. ‘Zie je die witte stip?’ vroeg hij. ‘Nou, dat ben ik dus!’ De jonkies keken hem respectvol aan.
Diezelfde chef met zijn stoere praat heeft mij wel iets heel belangrijks bijgebracht. Tijdens de introductieochtend kwam namelijk het onderwerp ziekmelden aan bod. De baas sprak: ‘Ziek, beste mensen, ziek, meld je je pas als het hoofd minimaal 30 centimeter van de romp gescheiden is, of als derdegraads verkoling is opgetreden.’
Dit advies van mijn oude supervisor heb ik in mijn oren geknoopt. Nooit spijt van gehad.
Mieke Kerkhof, gynaecoloog
««Zomerserie Baas en assistent
- Er zijn nog geen reacties
