Laatste nieuws
Atsje Boersma
2 minuten leestijd

Schreeuwen en schelden

Plaats een reactie
beeld: thinkstock

Zes weken heb ik mijn bul op zak. Vannacht mijn eerste nachtdienst alleen. De afgelopen weken ben ik ingewerkt op de verloskamers en kan nu zelfstandig bevallingen begeleiden. Ik heb geleerd hoe een episiotomie gehecht moet worden. Ik weet wanneer ik de baas moet bellen als er bepaalde figuren op het CTG verschijnen.
Nerveus bel ik nog even met mijn moeder, een leek op het gebied van de geneeskunde. ‘Succes vanavond’, zegt ze. ‘Je bent toch niet alleen? De gynaecoloog is er toch wel?’ ‘Nee, die slaapt thuis. Die kan ik bellen als ik het niet vertrouw.’ Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Maar mensen die in het ziekenhuis bevallen hebben toch een medische indicatie? En dan komen ze een onervaren dokter tegen?’ Gepikeerd zeg ik dat ik toch een dokter ben en al zes weken ervaring heb. Mijn moeder onthoudt zich hierop van verder commentaar.
Ik ben nog geen uur bezig met de dienst of er wordt iemand ingestuurd met ruim tekenen tijdens de partus. De verloskundige vertrouwt het niet en is bang voor een mogelijke solutio. Mijn hartslag schiet omhoog. De vrouw komt binnen en vloeit inderdaad tijdens de ontsluiting. Echoscopisch zie ik geen afwijkingen aan de placenta. Ik besluit te toucheren en bij staande vliezen voel ik een streng. Wat is dit nu weer? Ik besluit de gynaecoloog te bellen en te vragen of ze komt. Ik leg uit wat mijn bevindingen zijn. De gynaecoloog begint te schreeuwen en te schelden. Of ik gek ben om haar hiervoor te bellen? Of ik al gekeken heb met de amnioscoop? Ik denk bij mijzelf, wat is een amnioscoop? De gynaecoloog wil niet komen en ik moet maar gaan kijken en later weer bellen. Ik slik mijn paniektranen weg en vraag aan de verpleegkundige om de amnioscoop. Ze komt terug met een kijker die ik ook gebruik voor de MBO’s. Aha, dat is dus een amnioscoop. Ik tuur naar de vliezen maar zie niets bijzonders. De gynaecoloog heeft ondertussen gebeld en komt nu langs. Ze besluit te blijven omdat ze het ook niet vertrouwt. De vrouw bevalt vlot van een gezonde baby. Na de geboorte van de placenta zien we samen een delle. Een partiële solutio, luidt de diagnose. De gynaecoloog gaat naar huis. Elke dienst die ik met haar heb resulteert in dezelfde scène met veel geschreeuw en gevloek elke keer als ik hulp vraag. Wanneer ik na vijf maanden besluit ergens anders te werken wegens privéomstandigheden komt ze naar me toe om te vragen of het misschien aan haar manier van superviseren heeft gelegen. Tja…
Een onervaren agnio diensten alleen laten doen is één ding, maar reageren zoals zij deed is een tweede. Helaas staat deze situatie niet op zichzelf. Ik heb nog een tijdje als agnio gynaecologie gewerkt en ook als aios huisartsgeneeskunde in het ziekenhuis. Er is een deel van de specialisten die zich in de nachtelijke uren op deze manier moet uiten. Jammer voor de kwaliteit van de zorg.

Atsje Boersma, huisarts

«« alle Lezersbijdragen

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.