Orde-voorzitter: Rust in de tent

Na alle woelige (beleids)jaren in de medisch-specialistische zorg verlangen de betrokken partijen naar rust op het financiële front. De medisch specialisten willen af van het gesteggel over het uurtarief. Het moet toch mogelijk zijn om vanuit redelijke uitgangspunten de overgang naar een situatie met meer marktwerking te kunnen afspreken. En de minister wil rust. Rust om ingrijpende veranderingen in het zorgstelsel te kunnen doorvoeren. De ziekenhuizen willen ook rust. De op stapel staande veranderingen in de ziekenhuizen zijn niet gering: DBC-systematiek, prestatie-indicatoren, elektronisch medicatie- én patiëntendossier, zorgidentificatienummer, legitimatieplicht, het kwaliteitsprogramma Sneller Beter met doorbraakprojecten in tientallen ziekenhuizen - zomaar een greep uit de plannen voor de komende drie jaar. Om dit allemaal naast het gewone werk te realiseren is op zijn minst enige concentratie nodig.

Werken aan verbetering van kwaliteit en vernieuwing van zorgprocessen hoort natuurlijk onderdeel te zijn van ons dagelijks werk. Bijna alle verandertrajecten raken aan medisch-inhoudelijke zaken en bij bijna alle projecten moeten en zullen medisch specialisten betrokken zijn. Veranderingen die hun weerslag hebben op medisch-inhoudelijke zaken zullen altijd door professionals moeten worden beoordeeld. Maar tegelijkertijd geven medisch specialisten aan grote moeite te hebben met de

toename van niet-patiëntgebonden activiteiten, wat nu al ongeveer een kwart van de gemiddelde werktijd in beslag neemt.

Al deze inspanningen zijn zinvol als de context klopt. Als medisch specialisten voldoende inbreng en verantwoordelijkheden hebben in de bedrijfsvoering van het ziekenhuis. Als medisch specialisten voor hun inzet zowel materieel als immaterieel adequaat worden beloond. Als er voldoende mogelijkheden zijn om deel te nemen aan onderhandelingen met verzekeraars over prijzen en productie. We dragen immers ook de gevolgen van die afspraken.

De voor medisch specialisten gewenste en noodzakelijke positie blijkt niet vanzelfsprekend tot stand te komen. We moeten onze plaats aan tafel altijd innemen. Het perspectief van de beroepsgroep is zo specifiek dat we op beleidsniveau (met de Orde), op vakinhoudelijk niveau (met de wetenschappelijke verenigingen) en op instellingsniveau (met de stafbesturen) voortdurend onze visie en ons standpunt met nadruk moeten inbrengen.

Alle inspanningen voor de verandertrajecten kunnen worden geleverd als de context klopt en er rust is in de tent. Een voorwaarde voor rust is zekerheid. Nu is er in het leven - en dat weten wij als dokters maar al te goed - nooit ergens volledige zekerheid over te geven. Maar zekerheid over afspraken en over de interpretatie van die afspraken is een voorwaarde om in alle rust aan vooruitgang te kunnen werken. Lokale initiatieven en lumpsums zijn cruciaal als vangnet voor de medisch specialisten bij de invoering van de DBC-systematiek. Per 1 juli wordt 10 procent van de DBC’s vrij onderhandelbaar; 90 procent is dat dus niet. Uitgangspunt voor de nieuwe financieringssystematiek van de medisch-specialistische zorg is een macrobudgettair neutrale oversteek. Daarvoor heeft de Orde zelfs een korting van 2,5 procent geaccepteerd. Onder de nadrukkelijke voorwaarde dat er verder geen kortingen zouden worden doorgevoerd tot 1 januari 2008. Glasheldere afspraken. Omdat het deze afspraken ondergraaft, is het opzeggen van lokale initiatieven door verzekeraars onacceptabel voor de Orde.

De invoering van de DBC-systematiek is een voor de gezondheidszorg buitengewoon belangrijke operatie, maar we moeten elkaar niet over enige tijd in de ogen kijken en moeten zeggen: operatie geslaagd, patiënt overleden. Gezondheid is het grootste goed voor iedere Nederlander. Alle partijen zullen het met elkaar eens zijn dat we de gezondheidszorg en het beleid met de grootst mogelijke kritische blik moeten

volgen. De Orde doet dat, namens haar leden, gegarandeerd.

Inspanningen zinvol
als
context klopt