‘Ik wil behandeld worden’
3 reactiesKinderarts Jan de Kraker is op 19 januari in alle rust overleden.
Een arts die zelf een hormoonresistente vorm van prostaatkanker heeft, merkt aan den lijve hoe belangrijk het is om je actief te bemoeien met de regie over de zorg die je nodig hebt.
In maart vorig jaar kreeg ik een e-mailtje van de Stichting Contactgroep Prostaatkanker (SCP). Zij meldden dat het nieuwe en veelbelovende medicijn Abiraterone is vrijgegeven voor compassionate use.
Ik heb een inmiddels hormoonresistente vorm van prostaatkanker met progressie na chemotherapie en heb al meerdere malen geïnformeerd naar dit middel. Eerst kon ik niet in een studie worden geïncludeerd omdat de medisch-ethische toetsingscommissie nog geen toestemming had gegeven. Toen die toestemming er eenmaal was, was het aantal te includeren patiënten in andere centra inmiddels bereikt en was de studie gesloten.
Vervolgens was het middel niet beschikbaar omdat de tot dan gepubliceerde resultaten nog niet overtuigend genoeg waren.
Ik vraag daarna aan de SCP hoe en waar ik behandeld zou kunnen worden. Helaas moeten ze me het antwoord schuldig blijven maar ze adviseren mij om bij mijn behandelend oncoloog te rade te gaan. Gelukkig heb ik de volgende dag een afspraak. De oncoloog bekijkt het antwoord van de SCP vluchtig en zegt: ‘ik kan niet over dit middel beschikken, maar ik kan wel zorgen dat u een afspraak krijgt in een kankercentrum om daar te bespreken of er nog behandelopties in studieverband zijn.’
Het aantal te includeren patiënten
was inmiddels bereikt
Behandelopties heeft dat centrum voor mij niet. Toch vraag ik voor alle zekerheid nog even of Abiraterone niet een optie is. Ook deze specialist bevestigt dat het middel voor mij drug of choice zou zijn maar dat het niet te krijgen is. Ik besluit alles op alles te zetten om uit te vinden hoe het nu precies zit met Abiraterone. Na contacten met mijn oud-collega’s in België, Frankrijk en Amerika, die mij veel energie en tijd kosten, krijg ik uit de VS het bericht dat zij menen te weten dat in Ede en in Rotterdam de behandeling gegeven kan worden. Ik kreeg de oncoloog in Ede het eerst aan de lijn. Hij bevestigde dat ik behandeld kon worden, maar meende dat ik ook in Amsterdam terecht kon en daar woon ik vlak bij. Ook in Rotterdam reageerde men enigszins verbaasd en adviseerde mij met een universitair ziekenhuis in Amsterdam contact op te nemen. Wie schetst mijn verbazing toen bleek dat daar inderdaad een behandeling mogelijk is. Zo kwam ik er na twee weken door eigen inspanning achter dat op minder dan 2 kilometer van de plaats waar ik behandeld werd het middel al enige maanden beschikbaar was voor compassionate use. Ik krijg een afspraak met de hoogleraar aldaar en blijk aan de criteria voor inclusie te voldoen en het middel wordt besteld. Inmiddels word ik behandeld.
Er is mij dus enkele maanden lang een mogelijk effectieve behandeling onthouden. Voor iemand die palliatief wordt behandeld, is dit moeilijk te verteren.
J. de Kraker, kinderarts, niet-praktiserend
Correspondentieadres: redactie@medischcontact.nl.
Geen belangenverstrengeling gemeld.
Columnist en prostaatkankerpatiënt Ivan Wolffers loopt ook geregeld op tegen de muren van de zorg. Lees zijn columns.
,
Het artikel waarin kinderarts De Kraker beschrijft hoeveel moeite hij moest doen om een effectieve behandeling voor zijn hormoonresistente prostaatkanker te krijgen, illustreert hoe bureaucratische regels een patiënt kunnen dwarsbomen. Als een genees...middel (nog) niet is geregistreerd, zoals Abiraterone, wordt het nog complexer. Het compassionate us-progamma biedt hiervoor een oplossing. Het compassionate use-programma is niet voor een specifieke patiënt bedoeld, maar voor een bepaalde groep patiënten. Deze patiënten vallen onder een specifieke indicatie of het zijn patiënten, die zelf al in onderzoeksverband behandeld zijn met het middel. Goedkeuring geschiedt door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG). Het CBG stelt als eis dat er een registratieaanvraag in gang is gezet en dat tijdens het proces van beoordeling een positieve registratie aannemelijk is. Een compassionate use-programma wordt alleen toegestaan als voor het middel geen beschikbare geregistreerde alternatieven beschikbaar zijn.
De vereisten van het CBG zijn strikt, om ervoor te waken dat – mocht het middel uiteindelijk niet geregistreerd worden – er een ongeregistreerd product op de markt komt. Het is echter aan de firma om te bepalen aan wie een middel in het kader van een programma beschikbaar wordt gesteld.
Het middel waar De Kraker baat bij zou hebben gehad, Abiraterone, is een geneesmiddel dat aan alle voorwaarden van een compassionate use-programma voldeed. Het is dan ook inmiddels geregistreerd. Helaas was destijds voor patiënten onvoldoende bekend dat het nog ongeregistreerde middel via compassionate use programma verkrijgbaar was.
Naar aanleiding van het artikel heeft het CBG besloten om op haar website de compassionate use programma’s duidelijker te vermelden.
Bert Leufkens, voorzitter van het College ter beoordeling van geneesmiddelen,
Henk van de Berg (staflid CBG) en
Birte van Elk (staflid CBG)
F.J.B. Zeegers
orthopaedie, ULVENHOUT
zeer goed eweergave van de grote delay en stroeve bureaucratie in nederland
K.F. van der Bent
huisarts, 'S-GRAVENHAGE
wat men niet heeft dat kent men niet, wat men niet weet dat zoekt men niet op. hoeveel moeite getroost een individuele arts zich als hij iets niet weet en het op moet zoeken? wanneer doet hij dat, 's avonds als hij doodmoe thuis is, of heeft hij hul...ppersoneel dat voor hem zijn kennis bijhoudt." Sorry, ik weet ook niet alles zou de dokter kunnen zeggen, sorry, ik heb niet overal de tijd voor. Vraag het aan uw zorgverzekeraar." Zou de zorgverzekeraar de tijd nemen om het onderzoek te doen dat nu door patiënt zelf is gedaan. Kost hem te veel geld,waarschijnlijk. Gelukkig ben je dan als je zelf de kennis hebt om te zoeken, of misschien via de patiënten vereniging. Ik verwacht niet dat het geschetste probleem zal veranderen zonder meer openheid en communicatie tussen de ziekenhuizen.