De patiënt doet (niet) mee!

De discussie over concentratie van zorg lijkt vooral te gaan over de vraag of voor een aantal vormen van kanker, het minimumaantal behandelingen per jaar niet veel hoger moet worden. Uiteraard raakt dat aan veel belangen. Met als gevolg: discussie over marktaandeel, geld, budget. Maar waar is de patiënt?

Er bestaan verschillen tussen ziekenhuizen als het gaat om de kwaliteit van zorg. Maar zelfs de verschillen tussen ziekenhuizen die aan de minimumeisen voldoen, kunnen groot zijn –soms zelfs groter dan je als leek voor mogelijk houdt. Het spreekt vanzelf dat patiënten dat dan moeten weten, zodat zij er rekening mee kunnen houden! Maar al te vaak kom je er als patiënt nog steeds niet achter. Dat moet veranderen.

Patiënten moeten verandering afdwingen en zijn daar zelf het meest bij gebaat. En dat doen ze steeds meer! Als patiënten de juiste informatie beter kunnen vinden, gaan zij daar steeds vaker gebruik van maken. Wat betreft informatie, moet er nog het nodige verbeteren. Maar er zijn ook goede voorbeelden. Zoals de keurmerken en keuzewijzers van de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisaties (www.kankerwatdoejij.nl). Keuzewijzers voor bijvoorbeeld borstkanker, prostaatkanker, darmkanker hebben twee grote effecten. Ten eerste maken ze duidelijk wat belangrijke criteria zijn waar je als patiënt op kunt letten. Ten tweede laten de keuzewijzers op internet zien, hoe elk ziekenhuis het doet. Dat zegt meer dan alleen een minimumaantal behandelingen. Het is een ontwikkeling die doorgaat. De keuzewijzers worden steeds beter, en patiënten gaan er meer gebruik van maken. Dat stimuleert ziekenhuizen om te voldoen aan relevante criteria.

Wim Cleijne, voorzitter van de cliëntenraad van het CWZ, Nijmegen

Hij schreef dit stuk op persoonlijke titel.