Handdruk

Een 91-jarige, zelfstandig wonende, kwieke dame, krijgt in toenemende mate last van coxartrose. Zij gebruikt dagelijks pijnstillers en valt regelmatig, waarna zij naar haar slaapkamer tijgert, alwaar zij zich zelfstandig via het bed weer overeind hijst.

Tijdens een visite aan deze dame zie ik altijd op tegen mijn vertrek, omdat mijn rechterhand voor de handdruk bij het afscheid nog niet is hersteld van haar ferme handdruk bij binnenkomst.

Ondanks haar leeftijd, acht ik een heupvervanging een zorgvuldige overweging waard. Voor deze overweging verwijs ik mevrouw dan ook naar de orthopeed. Na het bezoek aan de orthopeed deelt mevrouw mij mede dat deze een heupvervanging zonder pardon uitsluit. Naast het leeftijdsgebonden operatierisico vertelde hij dat de banden van mevrouw te slap zijn voor een nieuwe heup, de prothese zou voortdurend luxeren. Aangezien ik de ‘slappe banden’ van mevrouw niet goed kon rijmen met haar ferme handdruk, vroeg ik schertsend of de orthopeed mevrouw bij binnenkomst wel een hand had gegeven. Tot mijn verbijstering gaf mevrouw aan dat dat niet het geval was! Ook een lichamelijk onderzoek was uitgebleven. Mogelijk heeft de betreffende orthopeed mijn patiënte tussen twee operaties door gezien, en stond hij nog steriel. Ik heb de vrouw inmiddels naar een andere orthopeed verwezen, met de duidelijke instructie om niet zonder handdruk in gesprek te gaan over haar fysieke conditie.