Doekje voor het bloeden

Er bestaat een grote discrepantie tussen de energie - in tijd, emotie en geld - die u als arts mag steken in een tegen u aangespannen tuchtzaak én de energie die de overheid steekt in de uitvoering van dat hele tuchtrechtelijke gebeuren. Terwijl hoog van de Haagse VWS-torens Helicon en Castalia het ‘bewaak kwaliteit van zorg’-refrein wordt rondgebazuind, ligt enkele etages lager een rapport met aanbevelingen daarover diep in een la: de evaluatie van de wet BIG (waaronder het tuchtrecht) uit 2002. Waarschijnlijk bedolven onder vele andere rapporten die men op VWS gewoontegetrouw in ontvangst neemt. Toch zou dit exemplaar van de geldverslindende vaderlandse rapportenmachine snel moeten worden afgestoft. Tenminste als het je als overheid ernst is met de kwaliteitsbewaking van door dokters geleverde zorg.

De uitvoering van de tuchtrechtspraak rammelt. Medisch Contact onderzocht en vond verschillen tussen werkwijze en uitspraken van tuchtcolleges (zie blz. 520). De eenduidigheid in tuchtrechtspraak blijkt te ontbreken. Ook het evaluatierapport van ZonMw uit 2002 beschreef lacunes in de kwaliteit. Voor de variatie nu eens niet bij u, maar bij de tuchtcolleges en hun werkwijze. Maar liefst 72 aanbevelingen werden gegeven ter verbetering. De reactie vanuit het departement is drie jaar na dato nog steeds nul. En dat nadat de minister in 2002 in de Kamer nog aangaf ‘spoedig met de tuchtcolleges te zullen gaan praten’.
Daarom tellen de regionale tuchtcolleges nu nog steeds één lid-jurist te veel en één lid-beroepsgenoot te weinig.

Nog steeds de kans dat u een beroepsgenoot in het college treft die van úw vakgebied helemaal geen kaas heeft gegeten. Daarom nog steeds geen voor tuchtcolleges, klagers en beroepsbeoefenaren te raadplegen ‘deskundigenbank’ van (nog) dicht bij de praktijk staande gezaghebbende collega’s. Geen emeritus hoogleraren dus. Daarom nog steeds een beperkt kwaliteitsbevorderend effect vanwege een zuinig en ondoorzichtig publicatiebeleid. Regionale tuchtcolleges bieden 2 procent van de uitspraken ter publicatie aan, en het Centraal Tuchtcollege 8 procent. Daarom nog steeds een administratieve ondersteuning van de colleges die geen recht doen aan het grote belang dat u er als beroepsbeoefenaar aan hecht. Daarom nog steeds een vergoeding voor de lid-beroepsgenoten die achterblijft bij de door VWS zo gepropageerde juiste prijs-productverhouding in een markt.

De tuchtrechtspraak is een nuttig instrument om de kwaliteit van ons vak mede te bewaken. Zonder inhoudelijk draagvlak en een professionele invulling van het apparaat met voldoende budget, zal de tuchtrechtspraak door velen als doekje voor het bloeden worden gezien. Het reageren op evaluaties van oude wetgeving is voor ambtenaren van VWS misschien niet zo spannend als het maken van nieuwe, maar minstens net zo belangrijk.

Ben V.M. Crul