Laatste nieuws
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Volmacht

Plaats een reactie

Mevrouw S. revalideerde na een heupfractuur in ons verpleeghuis. Op een dag werd ik gebeld door de neef van mevrouw. Hij was lichtelijk in paniek. Tante bleek namelijk een contract te hebben getekend voor een appartement in een particulier woonzorgcomplex, waar zij op zeer korte termijn werd verwacht. Het appartement dat tante had gehuurd, kostte 5000,- euro per maand. Hoewel hij al jaren de financiën voor mevrouw S. regelde, kreeg hij van de directeur van het betreffende huis geen inzage in het contract. Neef wilde daarom zo snel mogelijk een volmacht bij de notaris regelen. Hij vroeg mij om een verklaring van wilsbekwaamheid. Ik legde uit waarom ik daar, als behandelend arts, niet aan kon voldoen en adviseerde hem, gezien de achteruitgang van tantes geestelijk functioneren - zij dementeerde - een bewindvoerderschap via de kantonrechter aan te vragen.



Kort hierna kreeg ik notaris Z. aan de telefoon. Zij vroeg mij om een uitspraak te doen over het cognitief functioneren van mevrouw S. Want, zo lichtte zij toe, mevrouw zou gezien haar leeftijd kunnen lijden aan dementie en in dat geval zou zij geen volmacht mogen afgeven. Ik haalde opnieuw de regels van de KNMG aan, en stelde voor dat zij zelf kwam oordelen.


Nog geen halfuur later was neef weer aan de telefoon, boos. Op hoge toon vroeg hij wat ik tegen de notaris had gezegd. De volmacht was, zonder dat de notaris met tante had gesproken, geweigerd. De tijd begon te dringen en een procedure voor onder bewindstelling zou te veel tijd in beslag nemen. ‘Iedereen kan tante intussen wel iets onder de neus duwen om te tekenen.’ Ik kon alleen beamen dat mevrouw S. voor kwaadwillende geesten zeker manipuleerbaar was. Toch zou een bewindvoerderschap volgens mij de enige juiste oplossing zijn.



Een paar dagen later had ik een gesprek met mevrouw S. en haar neef. Neef liet mij triomfantelijk de zojuist verkregen volmacht van notaris V. zien. Deze notaris was wel bereid geweest om naar het verpleeghuis te komen om met mevrouw te praten. Het document werd terzijde gelegd, waarna wij over het naderend ontslag spraken.


Mevrouw S., die het gesprek totaal niet kon volgen, nam de volmacht van tafel en begon deze te lezen. Toen er na enkele minuten een stilte viel, richtte zij zich tot haar neef en vroeg: ‘Moet ik dit nu tekenen?’, waarop hij antwoordde: ‘Nee tante, dat heeft u vanmiddag al gedaan.’

Praktijkperikel verpleeghuizen
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.