De Menz centraal?

Meneer K. heeft een erfelijke aandoening van het energiemetabolisme in de spieren, waarbij een gebrek aan AMP (adenosine monofosfaat) ontstaat. Bij hem bleek de activiteit van het betreffende enzym in het spierweefsel sterk verlaagd. Als gevolg hiervan is hij arbeidsongeschikt geraakt.

In een poging de optredende ernstige spierklachten en snelle vermoeidheid te verminderen wordt de patiënt behandeld met creatinine monohydraat en carnitine, hetgeen een duidelijke en merkbare vermindering van zijn klachten geeft. Meneer K.  is hiermee erg tevreden... totdat hij de declaratie aan zijn zorgverzekeraar stuurt. Deze retourneert de rekening met de mededeling dat de creatinine niet wordt vergoed, aangezien dit middel ‘niet door een erkend alternatief genezer is voorgeschreven’ (maar door een hoogleraar stofwisselingsziekten).

De behandelend specialist schrijft hierover een brief naar de zorgverzekeraar, maar opnieuw wijst die de ver-goeding van de medicatie af. Thans luidt het verweer dat alléén voor vergoeding in aanmerking komen die geneesmiddelen die staan op de geneesmiddelenlijsten vastgelegd  in de ziekenfondswet. Bij telefonisch contact vraagt een medewerker van de zorgverzekeraar naar de ‘evidence’ achter deze behandeling. Een bijzondere vraag, aangezien er in de literatuur nauwelijks meer dan tweehonderd van dergelijke patiënten zijn beschreven.

Goede raad is duur. Moet de betreffende patiënt de medicatie, waarbij  hij aantoonbaar baat heeft, zelf betalen (ruim  60 euro per kwartaal)? Of zou het gemakkelijker zijn dat zijn specialist zich als alternatief genezer inschrijft. Misschien via een schriftelijke cursus? De betreffende zorgverzekeraar zegt ‘De Menz’ centraal te stellen. Naar de betekenis daarvan kan de betreffende patiënt slechts gissen.