Bij jezelf
Plaats een reactieIk krijg steeds meer moeite met de marktwerking in de preventieve gezondheidszorg. Met het commercieel profiteren van de natuurlijke angst om dood te gaan. Met het adverteren voor allerlei diagnostisch onderzoek dat volgens de aanbieders ervan steeds gevoeliger en dus beter wordt. Helaas (of juist niet) is al dat fraais vooral gericht op hén die het kunnen betalen of die zichzelf waardevoller vinden dan anderen. Dus niet voor de onfortuinlijke achterblijvers in New Orleans. De commerciële screeningscentra schieten inmiddels als paddestoelen uit de grond en diagnostische testkits gaan voor grof geld over de toonbank. Want iedereen wil toch gerustgesteld worden, iedereen wil zekerheid. Daar zit handel in. Ook voor artsen.
Helaas wordt het voordeel van de screening nogal eens overdreven. Propaganda lijkt het soms. Ik zie in de reclame-uitingen nooit dat het aangeprezen onderzoek maar bij één van de duizend onderzochten grote ellende voorkómt en dan alleen nog maar als de onderzochte de gepromote test tien jaar lang achter elkaar gebruikt. In principe - zoals u verderop in dit nummer kunt lezen - is dat het geval bij het fecesonderzoek als vroege detectiemethode van darmkanker. Ik lees ook nooit dat de technische verbeteringen die in de loop van de tijd bijvoorbeeld bij de cervixcytologie zijn gedaan, helemaal geen verbetering ten opzichte van het conventionele uitstrijkje hebben opgeleverd. Vaak is een test of onderzoek wel gevoeliger geworden, maar niet specifieker. Meer fout-positief door de technische innovatie.
De winst- en verliesrekening van screening zal daarom steeds opnieuw moeten worden gemaakt en niet alleen door degenen die er zelf financieel beter van worden. Een utopie, vrees ik, omdat de nieuwe technieken met kracht en weinig tegengas hun eigen markt creëren. Toch moeten artsen die hun patiënten adviseren over de te behalen gezondheidswinst een uitspraak kunnen doen. In kwantitatief, maar zeker ook in kwalitatief opzicht. Wat zou de winst in het resterende leven kunnen zijn voor de patiënt die nu voor mij zit? De onlangs overleden 115-jarige Hendrikje van Andel was echt niet gelukkiger geweest als haar maagcarcinoom eerder was ontdekt. Maar ook: Wat zou ik mijzelf adviseren? Dat GE-specialisten - blijkens het artikel van Terhaar sive Droste e.a. op blz. 1420 - zo massaal voor een coloscopie kiezen, brengt mij aan het twijfelen. Mijn nee wankelt. Gelukkig kan ik nog even de pilot onder 3500 proefkonijnen in Maastricht afwachten.
Ben V.M. Crul
- Er zijn nog geen reacties