Laatste nieuws
Tom Segers Eddy Reynders
6 minuten leestijd
huisartsgeneeskunde

‘Afvoerputje’ is een keuze

11 reacties

OPINIE

Huisarts Konings schetst te somber beeld van dagelijkse praktijk

In een recent artikel in Medisch Contact schrijft huisarts Karen Konings hoe zwaar het beroep van huisarts is. Twee docenten van de huisartsopleiding VUmc denken dat ze het zich onnodig moeilijk maakt. Konings reageert.

Mijn werkzaamheden kosten de maatschappij op een werkdag als deze, van 7.00-20.30 uur (zonder enige pauze) circa 500 euro. Dat is 37,04 euro per uur, bruto.
Ik kan mij niet verschuilen; ik ben verantwoordelijk. Als ik inadequaat reageer word ik – terecht – aan de hoogste boom opgeknoopt. Ik was al een vergaarbak van de zorg. Ik word nu de bewaker van de beerput.

Zo eindigt het artikel van Karen Konings, ‘Huisarts is het afvoerputje van de zorg’, onlangs in Medisch Contact (MC 2014/15: 753). Keihard werken voor een schamele vergoeding. Dat is het beeld dat Konings, als verslag van een ‘gewone maandag’, schetst van de huisartsenpraktijk van nu en de nabije toekomst.

Wij, als docenten huisartsgeneeskunde, houden onze aiossen graag een positief, maar realistisch beeld voor van de toekomst van de huisartsgeneeskunde. Daarom een aantal kanttekeningen bij deze dag uit het leven van collega Konings.

Invulling
Uit haar verslag van die dag spreekt grote bekwaamheid op de traditionele huisartsgeneeskundige competentiegebieden. Als het echter gaat om de nieuwere competentiegebieden – organiseren, samenwerken en maatschappelijk handelen – lijkt ze minder bedreven. Wij houden onze huisartsen in opleiding voor dat daar keuzes liggen die sterk bepalend zijn voor de invulling van de werkdag en het werkplezier.

Als huisarts werk ik (ER) al enkele decennia in een praktijk met meer dan 25 procent 65-plussers: zo grijs zal de gemiddelde Nederlandse praktijk op de top van de vergrijzingsgolf in Nederland nog niet zijn. Daarnaast is bijna een kwart van mijn patiënten niet in de Nederlandse taal opgevoed. Nederland kent veel van dit soort praktijken. Maar het aantal uren dat een huisarts werkt, wordt minder bepaald door factoren als vergrijzing of achterstandswijk dan door de manier van werken.

Ons valt op dat collega Konings kei- en keihard werkt, en wel van 7 uur ’s ochtends tot half 9 ’s avonds. Totaal 14,5 uur, waarvan 3 uur organisatie en 1,5 uur nascholing. Ze doet 33 consulten, 4 visites en 7 telefoontjes en verwerkt 62 brieven. Zij lijkt de drukte bij te houden door administratief werk naar achteren te verschuiven. Dat is een keuze. Ze zou er ook voor kunnen kiezen minder tijd per consult te besteden. De consultduur terugbrengen van vijf naar zes per uur is een vaardigheid die heel wat training vraagt, maar het zou haar een uur per dag aan tijdwinst opleveren. Dit hoeft zich niet te vertalen in minder werkplezier of geringere patiënttevredenheid.

Bovendien wisselt de vraag naar huisartsenzorg sterk per dag. Wij schatten dat er zo’n 5 procent drukke dagen zijn. Dat betekent dat we 95 procent rustige dagen overhouden.

Tot slot is ook het delegeren van taken belangrijk. Dat kost natuurlijk tijd, maar die win je juist terug op drukke dagen.

Voldoende POH’s
Konings beschrijft twee casussen waarin de tweedelijnsinstantie de problemen teruglegt bij de huisarts, ‘die de patiënt immers het beste kent’. Wat volgt is intensieve bemoeienis van de huisarts zelf – vrijwel dagelijks visites, vruchteloos protest aantekenen tegen het CIZ-besluit, bellen met het Riagg en de crisisdienst.

Naar ons idee is er weinig tegen als de tweede lijn eerstelijnsproblemen teruglegt naar de huisartspraktijk. Maar die moet er dan wel op zijn ingericht. En daar zijn voldoende POH’s ouderenzorg, somatiek en ggz voor nodig.

Verstorende visites moeten zoveel mogelijk voorkomen worden, maar dat lukt niet altijd. Lastig als een dementerende partner een spoedvisite vraagt voor de niet-demente partner. Als zoiets dagelijks gebeurt – en dat gebeurde bij een van ons inderdaad – zit er niets anders op dan enkele malen door de assistente terug te laten bellen en te kijken of de gezonde partner nu de telefoon wél aanneemt. Mijn assistente leerde toen ook de buren goed kennen… Samenwerken kent veel gezichten.

Te somber
Het verslag van Konings’ werkdag wordt afgesloten met een rekensom. De uitkomst stemt niet vrolijk: 14,5 uur gewerkt, zonder onderbreking, voor een bruto-inkomen van iets meer dan 500 euro (37 euro en 4 cent per uur). Zij rekent voor dat zij de maatschappij die dag 500 euro heeft gekost. Bij 220 werkdagen – 1 fte – is dat 110 duizend euro per jaar.

Deze berekening is echter wat te somber. Konings verricht in haar eentje ruim 45 consulteenheden (CE), meer dan een Nederlandse normpraktijk op een gemiddelde werkdag doet – het gemiddelde, inclusief verrichtingen van assistente en POH, is 43.

Bij die 45 consulteenheden per dag past een praktijkgrootte van meer dan 2500 patiënten (15% boven de normpraktijk) en een brutopraktijkinkomen van rond de 350 duizend euro. Trekken we daar de standaardpraktijkkosten van 115 à 130 duizend euro vanaf, dan levert dat een bruto-inkomen op dat ongeveer het dubbele is van wat zij berekent (gegevens uit het laatste NZa-onderzoek).

Anticiperen
Het zijn spannende tijden voor de huisartsgeneeskunde. Dit jaar worden de gewone ggz-problemen in de tweede lijn niet meer vergoed en moeten die mensen deze zorg bij de huisartsenpraktijk halen. Ook is de toegang tot de verzorgingshuizen sterk beperkt en blijven meer ouderen thuis wonen. Oplossingen die gisteren nog goed voldeden, zijn vandaag of morgen niet meer voorhanden.

Wij vinden het vanzelfsprekend dat huisartsen beter zijn toegerust om eerstelijnsproblemen te behandelen dan andere specialismen. Het is zeker nog geen uitgemaakte zaak welke problemen uit de tweede en derde lijn daadwerkelijk bij de huisarts terechtkomen. Veel zal afhangen van de bereidheid van de huisartsen te anticiperen op deze ontwikkelingen door de eigen praktijk, de eigen werkwijze en de aansluiting op de tweede lijn hierop aan te passen. Een praktijk-inrichting met POH’s somatiek, ouderenzorg en ggz verlicht het werk van de huisarts zelf in hoge mate.

Het is wel een keuze. Werken met veel competente hbo’ers in de praktijk vergt overleg en sturing. Dat moet je willen, dat moet je liggen, en als dat zo is, dan moet je dat leren.

De huisarts is in de toekomst niet onvermijdelijk gedoemd tot het bewaken van de beerput, maar kan er ook voor kiezen haar werk te doen in een goed georganiseerd team.


Eddy Reynders, docent huisartsopleiding VUmc

Tom Segers, docent huisartsopleiding VUmc

contact: ea.reynders@vumc.nl; cc: redactie@medischcontact.nl

Geen belangenverstrengeling gemeld


REACTIE KAREN KONINGS

Ik ben blij dat de auteurs houden van hun vak en dat aan aiossen overdragen. Wie mijn liefde en werkplezier niet zag, las met een overbezorgde bril.

Ik onderschrijf volmondig dat huisartsen veel zorg beter en goedkoop kunnen leveren. Mijn artikel is dan ook geen klaagzang of dreigende burn-out, maar een signalering dat 1) kwetsbare patiënten in de kou dreigen te staan doordat andere zorgorganisaties zorg afwijzen op financiële gronden én dat 2) veranderingen in zorgorganisaties sneller gaan dan de huisartsenwereld dat kan opvangen.

Ik heb ervoor gewaakt me niet normatief uit te laten over betrokken hulpverleners. Oordelen over competenties of consultduur werken ook niet echt geruststellend voor aiossen of collega’s; ieder heeft zijn eigen ‘comfortzone’ die varieert van 5-20 minuten consulten. Een werkdag van 14,5 uur is voor niemand standaard, maar zeker geen uitzondering. Vergeet management en declaratiegedoe niet! Administratie tijdens openingstijden? Zonde, liever patiëntcontacten!

Als huisarts geniet ik unieke vrijheid: eigen baas in keuzes, agenda en omzet. Delegeren is nuttig en noodzakelijk, maar vergroot bureaucratie. Ik kies voor een klein team, superassistentes en -POH, korte lijnen.

Maar hoe overbruggen we de gaten in de veranderende zorg? Dat is een nationaal probleem! Bundel ons aller energie en gedrevenheid, zonder oordeel over onze verschillen!

dr. Karen Konings


Lees ook

Het artikel van Karen Konings: Huisarts is het afvoerputje van de zorg


Getty images
Getty images
<b>Download dit artikel (PDF)</b>
werk huisartsgeneeskunde huisartsen werkdruk
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • ,

    Ronduit geschrokken ben ik van de belerende toon in de reactie van de heren Segers en Reynders in MC van 12 juni jl. op het stuk van kaderhuisarts Karen Konings in het MC van 10 april 2014. De titel van hun artikel: “afvoerputje is een keuze” zou bij...na uit de pen van een beleidsmaker kunnen zijn gekomen.
    Elke huisarts die voor 50% of meer per week in de praktijk werkt ziet de problematiek die collega Konings schetst met steeds snellere regelmaat terugkeren. Het is een illusie te denken dat een POH-GGZ één op één de (eerste/tweedelijns)psycholoog of psychotherapeut kan vervangen; nog grotere vergissing is het vertrouwen op de POH-somatiek en -ouderenzorg als panacee om de toenemende zorgvragen het hoofd te bieden. In eigen praktijk constateer ik telkens dat veel van de problematiek te complex is voor een ex-verpleegkundige-POH of bijgeschoolde doktersassistente-POH. Polyfarmacie, delier, existentiële dilemma’s: misschien dat een Physician Assistant of een Nurse Practitioner dit soort zaken aankan en de huisarts daadwerkelijk kan ontlasten maar dat vereist nader onderzoek. Die tijd is er niet. Karen Konings krijgt een lesje praktijkmanagement met een aantal oplossingen die geen uitkomst bieden voor de échte problemen die zij aankaart: het gaat te snel, we zijn er niet op ingericht en er gaan grote gaten in de zorg vallen. Het zou Segers en Reynders sieren een constructievere houding aan te nemen en mee te denken om bruikbaardere oplossingen aan te dragen. Tot slot: ook ik ben groepsdocent aan de Huisartsopleiding. Graag bereid ik mijn aios voor op de échte wereld: Bespreking van de stukken van Konings en Segers/Reynders zal daarom vanuit een andere invalshoek geschieden dan die van de collegae uit het VUmc.

    Op eigen titel,

    P.A. Muller, huisarts, docent huisartsopleiding Rotterdam

  • J.M.C. Sebrechts

    huisarts, ST. ANTONIUS ZOERSEL Belgium

    Ik doe mijn beroep als huisarts nog elke dag met plezier, maar merk ook dat huisartsenfaculteiten in de universiteit flink vervreemd zijn van de werkvloer. 5% drukke werkdagen is onzin: 85% zal dichter bij de werkelijkheid liggen. De cijfers van coll...ega Konings ervaar ik als heel reëel. Ik vertik ook het om meer manager dan huisarts te worden: dat hebben mijn patiënten niet verdiend, en daarvoor heb ik ook niet dit vak gekozen. Misschien is het nu anders of ben ik oubollig, maar toen ik mijn opleiding voor huisarts volgde stond persoonlijke patiëntenzorg door de huisarts centraal.
    Ik blijf ook verantwoordelijk voor het werk van mijn PO-ers, zodat communicatie en overleg met hen belangrijk is. En dat kost ook tijd. Mijn ervaring is dat PO kwaliteitsverhogend kan werken, maar voor mij als huisarts geen tijdsbesparing oplevert. Ik probeer hierin een evenwicht te vinden, en dat lukt mij aardig maar het wordt steeds moeilijker.

  • C.J. Dekker

    huisarts, URK

    Als eenvoudige dorpsdokter, niet-opleider, maak ik me toch wat zorgen na het lezen van het artikel van de huisartsdocenten van de VU. Wat voor huisartsen zullen zij opleiden, vraag ik me af. 6 patienten per uur, nou, dat lukt mij echt niet, terwijl m...ijn patientenpopulatie heel prettig is, van het type "doe maar gewoon", 1,3 % allochtoon en 9% 65+. Knap hoor, dat deze docenten dat allemaal wél kunnen. In hun stukje proef ik leidzame volgzaamheid, volgen wat de thans zo zorgdestructieve overheid de patient en de zorg opdringt. Snelle managerdokters, dat is wat Reijders en Segers beogen. Medelijden heb ik met de HAIO`s die daar het vak moeten leren. En hoe hebben deze docenten zelf bijvoorbeeld hun bereikbaarheid geregeld? Daar ben ik nou echt benieuwd naar. Wellicht, in het kader van de efficiency,om die 6 patienten per uur te halen, een hoge mate van antwoordapparaatinschakeling met de door de patient zo "geliefde" veelkeuzemenu`s? Alles delegeren aan een kudde HBO`ers, waarbij nu dan de door Schippers c.s. opgedrongen POH-GGZ, en waar, als zij nog lang mag resideren, ook wel de fysiotherapeut en de dietiste en de logopediste zullen komen. Wel ja, alles in dienst van de huisarts, die dan geen huisarts meer is, maar zorgmanager en risicodrager. En door dat risicodragerschap beslissingen en keuzes gaat/moet maken, die niet uitgaan van het belang van de patient maar vooral gericht zijn op de vraag, hoe houd ik het hoofd boven water. Een somber scenario, inderdaad, maar met deze overheid en zeker met dit soort huisartsopleiders zal dit scenario wel degelijk bewaarheid kunnen worden.

  • P.L. Schouten

    huisarts, BUDEL

    Als huisarts die het ook niet voor elkaar krijgt om 6 patienten per uur te zien en elke dag om half zes thuis te zijn krijg ik uit het stuk van collega's Reynders en Segers de indruk dat de academische ivoren toren aan de VU zo hoog is geworden dat d...e grassroots niet meer te zien zijn.

  • J.M.P.G. Janssen

    Huisarts n.p., AALTEN

    Ik sluit mij helemaal aan bij de reacties van collega Meijer, van Lingen en Bosboom. Waar komt toch de "regel" vandaan, dat een consult max. 10 min. mag duren? Ik durf te stellen, dat het onmogelijk is in 10 min. de taken te verrichten, zoals coll. ...Bosboom beschrijft, tenzij het om een flutconsult gaat.. Ook ik besloot jaren geleden het aantal consulten terug te brengen tot 4 per uur. Het gevolg: tevreden patiënten en een tevreden dokter, wiens spreekuur zelden meer uitliep, met tijd voor een koffiepauze en een echte middagpauze. Verwijsbrieven konden meestal meteen geschreven worden, de laatste jaren meestal via Zorgdomein. Iets meer tijd nemen voor de patiënt betaalt zich o.a. uit in minder frequent terug te hoeven zien. 1 tot 1,5 uur extra spreekuur en je kunt toch hetzelfde aantal per dag zien. Dat alles in een solo-praktijk van 2200 patiënten zonder POH somatiek, wel GGZ. In de huidige tijd is dit uiteraard niet meer haalbaar met alle ketenzorgprojecten etc. maar toch. Voorwaarde blijft een goede trage door de assistente. Managementstaken horen er bij, maar de primaire taak blijft toch het arts-patiënt contact!

  • L.J.H. Hoeve

    Huisarts, UTRECHT

    Ik herken dit situatie van 4 patiënten per uur helemaal niet, ga, ondanks 2900 ptn, waarvan ook zo'n 25% 65+, elke dag rond 17.30 naar huis. Ja, ik werk hard overdag, maar mijn assistentes en POH's ook. Heb mijn POH extra uren gegeven, waardoor ik vo...or mezelf een hoop rust heb gecrëeerd.

    Heb mijn declaratie uitbesteed aan een extern bedrijf: scheelt me dus het declaratiegedoe.

    Verder betrek ik de patiënt maximaal in zijn/haar ziekte/genezingsproces. Bellen met zorgverzekeraars, CIZ en dergelijke instanties, dat laat ik aan de patiënt over.

    Kortom, ik denk dat keuzes maken heel belangrijk is, en onderschrijf de mening van de auteurs. Natuurlijk heeft elke huisarts zijn/haar eigen stijl, en laat dat vooral zo blijven.

  • M.W. Meijer

    Huisarts, ARNHEM

    Geachte collegae van de Vumc.
    Ik ga slechts op een aspect van uw schrijven in, op uw voorstel het aantal spreekuur contacten per uur uit te breiden.
    Ik ben een huisarts die al meer dan drie decennia werkt, heb de ontwikkelingen dus goed kunnen volgen.... Ben daarnaast HAO in Nijmegen.
    Vier maal per jaar vul ik een Combel in, moet daarin beantwoorden of de AIOS aan de eisen van het beroep voldoet. Ik neem aan dat u de Combel kent. Daarnaast worden de AIOS ook getoetst betreffende hun arts - patient communicatie. U kent de APC toets ook, of bestaat die in Amsterdam niet? Ik krijg het idee dat AIOS in Amsterdam anders worden opgeleid dan in Nijmegen. In Amsterdam blijkbaar zakelijker, de APC toets zullen ze bij u niet halen.
    Immers, als de assistente goed trieert, als routinematige ( DM,CVRM ) contacten overgenomen zijn door POH en praktijkassistente, dan zal de huisarts slechts patienten zien met meer complexe hulpvragen.
    6 Patienten per uur stelt u.
    In deze tien minuten haalt u de patient op uit de wachtkamer ( of heeft u een belletje of microfoon waarmee u de volgende oproept? ) laat de patient plaats nemen, doet de intake, haalt de hulpvraag naar boven, vat dit samen, neemt de anamnese af, vat het geheel weer samen en vertelt u patient wat en waarom u hem gaat onderzoeken, geeft de patient de ruimte dat uit te trekken dat nodig is, onderzoekt de patient, laat de patient zich aankleden, laat de patient weer plaats nemen, bespreekt de resultaten van uw onderzoek, komt terug op de hulpvraag en koppelt uw bevindingen hieraan , vervolgens maakt u samen met de patient een zo geheten plan, gaat na of de patient hiermee antwoord op zijn vraag heeft gekregen, geeft de patient informatie mee of verwijst hem naar Thuisarts.nl, schrijft zn een recept, bespreekt bijwerkingen/ rijvaardigheid, schrijft ev een verwijzing uit naar mede eerstelijnswerkers of collegae uit de tweede lijn.
    Zie vervolg hierna, in deze eerst reactie geen ruimte meer de inhoud vh consult uit te schrijven

  • M.W. Meijer

    Huisarts, ARNHEM

    Geachte collegae van de Vumc.
    Ik ga slechts op een aspect van uw schrijven in, op uw voorstel het aantal spreekuur contacten per uur uit te breiden.
    Ik ben een huisarts die al meer dan drie decennia werkt, heb de ontwikkelingen dus goed kunnen volgen.... Ben daarnaast HAO in Nijmegen.
    Vier maal per jaar vul ik een Combel in, moet daarin beantwoorden of de AIOS aan de eisen van het beroep voldoet. Ik neem aan dat u de Combel kent. Daarnaast worden de AIOS ook getoetst betreffende hun arts - patient communicatie. U kent de APC toets ook, of bestaat die in Amsterdam niet? Ik krijg het idee dat AIOS in Amsterdam anders worden opgeleid dan in Nijmegen. In Amsterdam blijkbaar zakelijker, de APC toets zullen ze bij u niet halen.
    Immers, als de assistente goed trieert, als routinematige ( DM,CVRM ) contacten overgenomen zijn door POH en praktijkassistente, dan zal de huisarts slechts patienten zien met meer complexe hulpvragen.
    6 Patienten per uur stelt u.
    In deze tien minuten haalt u de patient op uit de wachtkamer ( of heeft u een belletje of microfoon waarmee u de volgende oproept? ) laat de patient plaats nemen, doet de intake, haalt de hulpvraag naar boven, vat dit samen, neemt de anamnese af, vat het geheel weer samen en vertelt u patient wat en waarom u hem gaat onderzoeken, geeft de patient de ruimte dat uit te trekken dat nodig is, onderzoekt de patient, laat de patient zich aankleden, laat de patient weer plaats nemen, bespreekt de resultaten van uw onderzoek, komt terug op de hulpvraag en koppelt uw bevindingen hieraan , vervolgens maakt u samen met de patient een zo geheten plan, gaat na of de patient hiermee antwoord op zijn vraag heeft gekregen, geeft de patient informatie mee of verwijst hem naar Thuisarts.nl, schrijft zn een recept, bespreekt bijwerkingen/ rijvaardigheid, schrijft ev een verwijzing uit naar mede eerstelijnswerkers of collegae uit de tweede lijn.
    Zie vervolg hierna, in deze eerst reactie geen ruimte meer de inhoud vh consult uit te schrijven

  • M.W. Meijer

    Huisarts, ARNHEM

    Vervolg op eerdere reactie
    In die tien minuten per consult noteert u alles in het HIS, u SOEP't , u ICPC't, koppelt het consult een episode etc, dit doet u ,fatsoenshalve , niet tijdens de in mijn vorige reactie beschreven handelingen, u kijkt niet... voortdurend op het scherm van uw PC,in uw contact met de patient kijkt u deze aan,ga ik van uit, u hebt oog voor de reacties van de patient, u beziet de klacht van de patient in haar context, gaat in op beleving etc, de SCEGS .....
    en dan maar hopen dat u in het begin van het spreekuurcontact bent nagegaan of de patient voor slechts een klacht komt.
    Knap van u dat u dat allemaal kunt in die tien minuten. Ik geloof u niet,tenzij u veel patienten ziet met klachten als hoesten,keelpijn,oorpijn etc. Maar ja, dan trieert uw assistente mi niet goed.
    Om mij heen zie ik bij vele huisartsen dat het aantal consulten per uur kleiner wordt, maar ja, wellicht zijn dit nog huisartsen en geen managers.

  • I.F. van Lingen

    huisarts, HELLENDOORN

    Geachte colega huisartsopleider. Ik heb die aios voor de VU in mijn praktijk. Wat ze zien is dat we met passie en enthousiasme werken. Ze zien dat wij (5-)6 patienten per uur doen. Dat naast het inhoudelijke huisartsenwerk er nog vele extra taken zij...n, waardoor werkdagen van >10 uur uur meer regel dan uitzondering zijn. Als de huisartsopleiding van de VU huisartsmanagers wil vormen, dan moet ze per direct de aiossen terug trekken uit praktijken zoals de mijne. Bij ons twee gedreven praktijkhouders, die geen manager willen zijn maar huisarts in de breedste zin van het woord.

    Ik heb overigens maximaal poh GGZ, maximaal poh somatiek, bovengemiddeld assistentie met eigen spreekuren, ik heb 3,5 dag patiënt contacten voor 1700 patiënten. Mijn werkzaamheden voor de Kring en in het verleden de NHG doe ik daarnaast, maar tel ik wel als werkuren. Ik geniet van hoe de dagen er nu uitzien maar deel de mening van collega Konings dat het afvoerputje geen keuze is en dat we moeten knokken om ons werk zo te houden dat we het met passie kunnen doen. Ook dat laat ik mijn aios zien.

  • W.A.J.M. Bosboom

    huisarts, De Meern

    Collega Reynders en Segers stellen in hun artikel “afvoerputje is een keuze” dat het aantal consulten per uur kan worden verhoogd van vijf naar zes.

    Dat gaat me lukken als:
    1. De patiënt altijd met één klacht komt, geen zijwegen bewandeld, niet i...n tranen uitbarst, snel tevreden is met mijn uitleg/diagnose en geen aanvullende onderzoeken/verwijzing nodig heeft.
    2. Mijn consulten nooit onderbroken worden door telefoontjes van zorgverleners of vragen van medewerkers als zij niet verder kunnen.
    3. De combi computer/HIS (ASP) altijd vlekkeloos-snel werkt, de in te voeren teksten kort kunnen blijven, niet in het verleden hoeft te worden gespeurd en de ADEPD-registratie zonder zoekwerk kan worden gedaan.
    4. Ik mijn patiënten meteen afkap als ze wat meer kwijt willen, de tijdklok na 9 minuten “afgaat” waarna ik de deur beleefd voor de uitgaande en volgende patiënt openhoudt en dit zonder pauze steeds twee uur volhoudt.

    Maar ik haal slechts vier consulten per uur….

    Bij 3x 2 uur ingeplande consulttijd verricht ik dus gemiddeld 24 consulten per dag (soms oplopend tot boven 30 consulten). Daar komen dan meestal 2 visites bij.
    Daarnaast heb ik 2,5 uur nodig voor brieven, uitslagen, praktijkoverleg, telefoontjes met patiënten etc. Met nog een uur aan koffie/lunch/theepauzes (waarin veelal ook overleg) is mijn normale werkdag 9,5 uur.

    Zes consulten per uur zou het dus moeten worden.
    Ik vrees dan hyperventilerend door mijn spreekuren te suizebollen.

    En de huisartsen in loondienst?
    Dat wordt de zweep erover.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.