Ondersteuning door het ziekenfonds

Zoals zoveel huisartsen heb ook ik een notoire alcoholist in mijn praktijk. Hij kan er echt wat van. In de afgelopen twee jaar is hij vanwege totale zelfverwaarlozing en ondervoeding driemaal opgenomen geweest in het ziekenhuis. Niet dat hij wil stoppen met drinken, maar de omgeving kan dan niet meer aanzien dat iemand zo aftakelt. Telkens wordt hij opgelapt en ontwend aan de alcohol en gaat hij in redelijke conditie en met goede voornemens naar huis. Maar binnen twee dagen staat de alcohol weer op tafel. De gebruikelijke complicaties zijn inmiddels aanwezig, onder andere sensibiliteitsstoornissen, zodat hij bij zijn laatste hospitalisatie wonden had aan zijn voeten waar de maden in rondkropen.

Na zijn ontslag bezoek ik hem thuis en op tafel staat toch weer het bier en de jenever. Hij legt mij uit dat jenever prettiger is, omdat hij dan sneller dronken wordt en niet zoveel volume hoeft in te nemen.

Nu weet ik dat de SRV-man het bier aan huis brengt, maar hoe hij aan zijn jenever komt, is voor mij een raadsel. Want hij kan nauwelijks meer lopen vanwege vervelende, invaliderende gewrichtsontstekingen als complicatie van zijn psoriasis.

Dus nieuwsgierig geworden, vraag ik hem hiernaar. Zijn antwoord is even simpel als verbluffend: de jenever laat hij halen door een taxibedrijf. ‘Dat zijn dan wel dure flessen’, reageer ik spontaan. Maar dat valt mee, want hij heeft taxigeld van het ziekenfonds en daarvan maakt hij op deze manier dankbaar gebruik. Ook de taxichauffeur en de drankhandel zijn blij met de ondersteuning door het ziekenfonds.