LAD-voorzitter: Hoe duur wordt de voorspoed?

Kunnen wij het ons wel permitteren dat het, op z’n minst toch materieel gezien, zo goed gaat in ons land? Het gaat crescendo met de economie, maar verreweg de meesten zullen erop achteruitgaan. Hoe duur wordt de voorspoed?

De inflatie daalt, de btw gaat omhoog. Dus gaan prijzen stijgen en kunnen bestedingen dalen. De kinderbijslag gaat omlaag en de vergoeding van de boeken voor het voortgezet onderwijs bleek achteraf toch meer verkiezingsretoriek dan haalbaar. De WW-premie gaat omlaag, zij het pas in 2009 - ons eigen geld is niet langer nodig voor onze overvolle spaarpot. Het kabinet wil het ontslagrecht versoepelen en flexibiliseren, werkgevers staan te popelen terwijl de rechtsbescherming van werknemers verschraalt. Ook dat gebeurt onder de kabinetsslogan ‘samen’.

En de premies voor de zorgverzekering gaan weer omhoog, de no-claimteruggave wordt afgeschaft en het eigen risico komt terug. Dit zal naar verwachting op tenminste 150 euro per verzekerde per jaar uitkomen.

Kijk, dat is nu marktwerking. Je biedt iets aan tegen een prijs die de kosten structureel niet dekt, beperkt gaandeweg de dekking en verhoogt binnen de kortste keren de premie. Als de markt zo werkt, dan moesten we ons maar een beetje leren beheersen.

Het kabinet wil bij dit alles investeren in de kwaliteit van de samenleving, zoals onderwijs en gezondheidszorg. Dus wil het naarstig op zoek naar geld om de salarissen van onderwijsgevenden te verhogen - en terecht - om het tekort aan gekwalificeerd personeel tegen te gaan. Met het oog op de honderdduizenden professionals in de zorgsector zeg ik: kabinet, houd alvast rekening met hen! Ook al haalt de minister van VWS nu reeds een paar honderd miljoen weg bij de ziekenhuizen om een begrotingsgat te dichten. We zullen wel weer ‘doelmatiger’ moeten gaan werken. Die opvatting wordt wel wat sleets.

‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst’, is het aloude gezegde. Dus verdient zorg voor hen een prominente plaats. Alleen is er helaas steeds meer jeugd zonder toekomst. Daar moet dan ook dringend wat aan worden gedaan. Echter, en dan houd ik het qua arbeidsmarktproblematiek even dichtbij huis, de jeugdgezondheidszorg is verkeerd geraamd en er is stevig op bezuinigd. Inmiddels is het ook ontzettend moeilijk om aan gespecialiseerde jeugdartsen te komen. De voorspoed is voor hen, en de jeugd in kwestie, helaas vertraagd.

Kortom: werknemersorganisaties zoals de LAD hebben geen redenen om zich gematigd op te (blijven) stellen bij cao-onderhandelingen. Niet meer dus. Al in de aanloop naar volgende week dinsdag, de derde van september, voel ik me redelijk bekocht. Na het zuur zou toch immers het zoet komen? De economische tegenslag overwonnen, pijnlijke maatregelen en ingrepen, loonmatiging en premiestijgingen achter de rug, zou er weer ruimte komen voor reële verbeteringen. Of geldt dit niet meer zodra een nieuw kabinet aantreedt?    

De LAD maakt zich op voor verantwoording aan de ledenvergadering over het beleid in de afgelopen periode, onder meer wat betreft arbeidsvoorwaarden. Zo hoort dat. En zo gebeurt dat dan ook. Maar rond die tijd zijn we ook al aan de slag met de voorbereidingen voor het arbeidsvoorwaardenbeleid 2008. Daar zou dus wel eens een hogere salariseis kunnen uitrollen dan in de afgelopen jaren. Gelukkig geldt dat niet voor onze contributie. Namens het bestuur zal ik voorstellen deze tot 2009 op hetzelfde niveau te houden als in 2007, en in 2006, en in… Onderweg naar 12.000 leden leveren we ook graag meer en betere dienstverlening, tegen eenzelfde prijs.

Met de jaren schijnen mensen milder te worden. Ook ik word ouder, maar met de mildheid wil het maar niet vlotten. Misschien als ‘Den Haag c.s.’ zich eens gaan houden aan toezeggingen en de oogst ook laten toevloeien naar de mensen die het, letterlijk en figuurlijk, verdienen?

Evert Bais, voorzitter LAD