Betere behandeling Helicobacter pylori-infectie

Bij een Helicobacter pylori-infectie is triple therapie, met een protonpompremmer en twee antibiotica, de behandeling van voorkeur. Uit recente onderzoeken blijkt echter dat deze behandeling minder effectief is geworden. Bijna een kwart van de patiënten zou er inmiddels geen baat meer bij hebben.

Een alternatief behandelschema, waarbij 5 dagen een protonpompremmer en één antibioticum wordt gegeven en vervolgens 5 dagen de protompompremmer en twee andere antibiotica, levert betere resultaten op, suggereert een meta-analyse in Annals of Internal Medicine. Hierin zijn beide behandelingen met elkaar vergeleken.

In de meta-analyse van Nadim Jafri c.s. van de universiteit van Louisville (VS) zijn 10 gerandomiseerde onderzoeken opgenomen met in totaal 2747 patiënten. Opmerkelijk is dat alle onderzoeken uit Italië afkomstig zijn (wat de generaliseerbaarheid van de studie mogelijk beïnvloedt). Van de met triple therapie (7 of 10 dagen) behandelde patiënten genas 77 procent van de infectie. Bij de met sequentiële therapie behandelde patiënten was de behandeling bij 93 procent effectief. De therapietrouw was in beide groepen gelijk.

De auteurs concluderen dat de onderzoeksresultaten suggereren dat sequentiële therapie superieur is aan triple therapie, maar dat verder onderzoek nodig is voordat sequentiële therapie als standaardbehandeling wordt genomen. Zij wijzen erop dat sequentiële therapie nog niet is vergeleken met andere schema’s, zoals quadrupel therapie en triple therapie gedurende 14 dagen, een veelgebruikt schema in de VS. Verder merken zij op dat de sequentiële therapie een belangrijk nadeel heeft: als de behandeling toch faalt, zijn de behandelopties beperkt omdat de patiënt dan al is blootgesteld aan drie verschillende antibiotica.

Ook is meer bekend geworden over de pathogenese van H. pylori-infecties. In een onderzoekspublicatie in The Journal of Clinical Investigation van 15 mei zijn nieuwe inzichten beschreven in de manier waarop H. pylori maagwandcellen infecteert. Celso Reis c.s. van de universiteit van Porto (Portugal) ontdekten welke menselijke genen door de bacterie worden beïnvloed om de binding aan maagwandcellen te vergemakkelijken; een voorwaarde om cellen te infecteren. Hiervoor kan de bacterie gebruikmaken van een molecuul dat aanwezig is op maagwandcellen: sialyl-Lewis x. Er zijn aanwijzingen dat H. pylori de genexpressie van de maagwandcellen beïnvloedt om de binding te vergemakkelijken.

De Portugese onderzoekers vonden dat sterk pathogene bacteriestammen beter waren in het beïnvloeden van de genexpressie dan mild pathogene stammen. Daarbij vonden zij dat alleen sterk pathogene stammen invloed hadden op de productie van het eiwit bèta-3GnT5, dat nodig is voor de productie van sialyl-Lewis x. Vervolgens zagen zij dat H. pylori zich gemakkelijk bindt aan cellen waarin het bèta-3GnT5 tot overexpressie is gebracht, waardoor Reis c.s. tot de conclusie komen dat dit een van de mechanismen is waardoor H. pylori het risico op infectie vergroot. TvV

Annals of Internal Medicine, onlinepublicatie, Journal of Clinical Investigation, onlinepublicatie