Amateurs

Deze meneer sloeg elk record. In de wachtkamer schoot hij al vol, nog voor ik zijn naam had afgeroepen. De collega van de arbodienst had reactie op stress vermeld en in dit geval kwam dat neer op rouw om een overleden partner. Mensen rouwen tegenwoordig niet meer, maar schieten in de stress.

Nu liep meneer over van boosheid op zijn werkgever. Die had vervangend werk aangeboden dat uitblonk door onbenulligheid. Meneer voelde zich eruit gewerkt. Hij zag het in elk geval niet meer zitten.

Omdat hij er vast van overtuigd was dat hij na zijn overlijden zijn vrouw zou terugzien, leefde hij met het idee er uit te stappen. Ouderwets aan het gas, want het moest wel schoon. Springen of ophangen viel af. Dat zag er zo afzichtelijk uit. Explosiegevaar was er niet, zei hij, want hij had alles goed doordacht, met afzuiging en al.

Vanwege die suïcidaliteit toch maar de huisarts gebeld. Die wist veel meer dan ik. Meneer had de zaken grondig voorbereid met de aanleg van een gasdichte kamer in zijn huis. Nu was meneer van huis uit alleen administratief geschoold en als gasfitter had hij geen enkele ervaring. Mijn medische opleiding had mij wél geleerd dat aardgas niet giftig is, maar níet wanneer het ontploft. Zo te horen was dit ook in de huisartsenopleiding niet verder uitgewerkt. Op dat punt waren wij alle twee dus amateurs. De suïcidaliteit was duidelijk in beeld, maar de risico’s voor de omgeving vereisten mogelijk een aanvullende beoordeling. Hoe ver de bemoeienis van een verzekeringsarts met het welzijn van zijn klanten moet gaat, is intussen een steeds terugkerende vraag. In dit geval komt het antwoord misschien met een klap.