Kokkin in Kirgizië

We overnachten in Kirgizië in een klein nomadenkampje. Ineens een enorm lawaai: een kudde paarden is op hol geslagen en rent in onze richting. De meeste mensen kunnen op tijd opzij springen, maar de lokale kokkin probeert de dieren tegen te houden en breekt haar arm op meerdere plaatsen. Ze valt flauw van de pijn, iedereen in paniek.

Ik probeer om haar zonder pijn, zo goed en zo kwaad als het gaat, te spalken met een stok en zwachtels. We verzamelen alle paracetamol die we kunnen vinden en geven haar dat nadat ze is bijgekomen.

We zijn vijf uur verwijderd van de bewoonde wereld; er is alleen een onverhard weggetje. De baas van het kamp heeft een landrover, maar daarvan is de accu stuk, zegt hij. Niemand lijkt ook erg geïnteresseerd in de vrouw, een alleenstaande moeder met een 10-jarig dochtertje. Zodra ik echter met vijftig euro zwaai, doet de auto het ineens wel.

Op advies van de gids geef ik het geld aan de vrouw en niet aan de auto-eigenaar. We stoppen haar nog eens vol paracetamol, geven het dochtertje water en meer tabletten mee en daar hobbelen ze weg. Bij elke bonk voel je haar pijn.

Sjoeke Hartman, oogarts.

Zomerserie: Is er een dokter op het strand?