Laatste nieuws
L.E.C. van Duin-Trifunovic
3 minuten leestijd

Hij hijgt en hij reutelt

Plaats een reactie

Mijn man en ik, beiden anesthesioloog, stappen in Aswan in het vliegtuig. Ik heb een behoorlijke vliegangst en zit altijd graag aan het gangpad. Zo ook nu. We zitten al snel op onze plaats en kijken naar de medereizigers die hun stoelen opzoeken.

Een zwaarlijvige Arabische man komt binnen. Hij is gekleed in een tot op de grond hangend zwart gewaad, zijn dikke blote voeten zijn in sandalen gestoken. Hij loopt moeilijk en steunt op iedere stoel die hij passeert. Zijn ademhaling gaat met horten en stoten, hij hijgt en hij reutelt. Hij gaat zitten op de stoel schuin voor mij, aan de andere kant van het gangpad. Ik kan de zijkant van zijn gezicht zien. Het ziet er pafferig en paars-rood uit.

Al gauw filosofeer ik wat de man wel niet zou kunnen mankeren. Dat doodt de tijd een beetje. Hij is duidelijk fors adipeus en dyspnoïsch. Wellicht heeft hij ook hypertensie en gezien zijn gezwollen voeten lijkt enige rechtsdecompensatie niet uitgesloten. Zijn vochtige hoest suggereert bovendien dat ook de linkerhelft van het hart op het randje van decompenseren staat.

Inmiddels zijn we in de lucht. De man heeft het niet gemakkelijk. Ik zie hem herhaaldelijk gaan verzitten, hij probeert zich wat op te richten met zijn armen, hij hijgt en steunt in toenemende mate. Het reutelen wordt erger en hij begint nu echt paars aan te lopen. Ik begin een beetje bang te worden dat de man straks werkelijk ernstig gaat decompenseren. Een grote angst van mij is altijd dat ik moet reanimeren zonder dat ik bepaalde hulpmiddelen bij de hand heb, zoals een masker met ballon, of nog liever een beademingstube. Mond-op-mondbeademing is niet mijn sterkste kant.

De begeleider van de man roept een stewardess, zij komt met een glaasje water. Het helpt niet en de toestand wordt er niet beter op. Ik begin mij werkelijk zorgen te maken. Als de stewardess de man tenslotte een maaltijd voorzet, kan ik het niet meer aanzien en grijp in. Er is maar één ding erger dan reanimeren buiten het ziekenhuis, en dat is een brakende patiënt reanimeren.

Ik spreek de stewardess aan en leg haar uit dat deze man zeer waarschijnlijk een hartkwaal heeft  en dat hij er niet zo best aan toe is. Ik verzoek haar de maaltijd weg te halen en in plaats daarvan de man zuurstof te geven. Geschrokken gaat de stewardess een zuurstoffles halen. Iemand die Arabisch spreekt wordt gevraagd met de begeleider van de man te praten. Het blijkt dat hij op weg is van Aswan naar Luxor om daar naar een cardioloog te gaan.

De zuurstof doet de man inderdaad goed; hij wordt wat rustiger en ik wat geruster. Vooral ook omdat een andere passagier twee Lasixtabletten ter beschikking stelt. Het halve vliegtuig leeft nu mee.
Ik word bij de piloot geroepen. Moet er een ambulance worden gebeld om de man direct na de landing naar een ziekenhuis te brengen ? Dat lijkt mij een goed idee en zo wordt de man direct na de landing als eerste uit het vliegtuig gebracht en op een brancard afgevoerd. Ik ben opgelucht dat hij het gehaald heeft en dat hij geen acuut asthma cardiale heeft ontwikkeld in het vliegtuig.

Ik heb nooit gehoord hoe het de man verder gegaan is. Hij zal wel geen rijke sjeik geweest zijn.

L.E.C. van Duin-Trifunovic, anesthesioloog


Zomerserie Is er een dokter op het strand?

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.