Uitslag

Op de vlucht van Las Vegas naar Amsterdam kwam er een voldaan gevoel over mij: gedurende de afgelopen drie weken had ik het gezin over 3000 kilometer veilig geloodst langs de westkust van de Verenigde Staten in de eerste camperreis van ons leven. Op tijd poogde ik de slaap te vatten in een geheel donker en rustig vliegtuig om morgen, gewapend met een verkwikkende nachtrust tegen een jetlag, mijn patiënten opgeruimd te woord te kunnen staan, als om drie uur het verzoek om een dokter door het vliegtuig knettert.

Gewend aan diensten ‘s nachts, we schrijven nog het pre-HAP tijdperk, stond ik meteen naast mijn stoel/bed, en begaf mij naar de plek des onheils. De purser legde me intussen uit dat een vrouw naar haar toe was gekomen met uitslag over het hele lichaam; de purser dacht meteen aan een besmettelijke ziekte en vreesde voor haar overige passagiers.

Tegenover mij stond een Nederlandse vrouw van onbestemde leeftijd, waarvan de gemiddelde huisartsenpraktijk in Nederland er een heleboel van heeft, met als klacht een jeukende uitslag sedert twee weken, maar vannacht was alles in ernst toegenomen. Bij onderzoek vond ik een jeukende dermatose zonder enige vorm van infectie en schreef haar een sederend antihistaminicum voor, dat voorradig was in de medische kit in het vliegtuig.

Ik stelde de purser gerust: zij hoefde niet voor de bemanning en de passagiers te vrezen. Haar dank was groot en ze wilde dat ook stoffelijk tot uitdrukking brengen; ik antwoordde, dat ik wel een dubbele whisky wilde om nog enigszins te kunnen slapen.
Nog in de vakantie was het ‘echte werken’ weer begonnen.

E.A. Cossee, huisarts
  

• Zomerserie Is er een dokter op het strand?