Penisleed
Plaats een reactieMijn volgende patiënt was een jongeman van 18 jaar. Ik haalde hem uit de wachtkamer en zag direct aan zijn non-verbale communicatie dat hij niet had gerekend op een vrouwelijke dermatoloog. Hij herstelde zich echter snel en zijn reactie leek ook op dat moment verder niet meer zo relevant. Er zat geen verwijsbrief van de huisarts in de status, dus ik vroeg hem naar de reden van zijn bezoek. Hij begon een wat onsamenhangend verhaal te vertellen over huiduitslag, die hij in het verleden zou hebben gehad, maar waar hij nu eigenlijk geen last meer van had. Na wat doorvragen bleef de reden van zijn bezoek toch wat onduidelijk.
Vervolgens sprak ik met hem af dat hij zou terugkomen als hij weer huidklachten zou hebben. Hij verliet (opgelucht) de spreekkamer en liet mij enigszins in verwarring achter. Waarom had deze jongeman nu eigenlijk een afspraak gemaakt? De oplossing kwam vervolgens twee weken later. Ik zag diezelfde jongeman wederom in de wachtkamer zitten en begreep van de doktersassistente dat hij nu een afspraak had bij mijn (mannelijke) collega. Vreemd, want het was gebruikelijk om bij een vervolgafspraak dezelfde arts te houden. Ik begreep vervolgens dat hij kwam voor behandeling van genitale wratten, die hij al sinds drie maanden zou hebben. Het was duidelijk dat hij twee weken geleden bij mij eigenlijk voor hetzelfde probleem was gekomen, maar in verlegenheid was gebracht door het geslacht van de dokter. En dat nog wel bij een geslachtsziekte!
Marion W. van Gasselt, dermatoloog, Amsterdam
Meer lezersbijdragen over Vrouwen in de geneeskunde
- Er zijn nog geen reacties