Laatste nieuws
Column

Een jongen van 53

1 reactie
Beeld: De Beeldredaktie, Erik van ‘t Woud
Beeld: De Beeldredaktie, Erik van ‘t Woud

Waarom schrijf ik zo vaak over mijn kankerervaringen? Het leven is immers veel leuker en groter dan een kankergezwel. Wie verstandig is, staat er geen seconde langer bij stil dan nodig. Leven moet je. De dood komt vanzelf wel. Daar hoef je niets voor te doen. Op een dag is het zover. Waarom van tevoren die opera van de gezondheidszorg, de aria’s die je gillend waarschuwen wat je boven het hoofd hangt ‘als je niet’ en de egotripperij van medische prima donna’s?

Ik schrijf uit ergernis en mededogen. Dat laatste met mijn lotgenoten en het eerste over de opdringerige collega’s, die me in vertrouwen vertellen dat ze zelf nooit een PSA-test zouden ondergaan, maar steeds praten over het belang van het voorkómen van prostaatkanker.

Ze zijn de verkenningsschepen van de oorlogsvloot die samen met het mannengezwel opstoomt en onze zee al heeft veroverd. Testen. Bewustwording. Er op tijd bij zijn. Aarzel niet en beslis snel.

Deze week vroeg een jongen van 53 jaar oud of hij kon komen praten. Een jongen van 53? Ja, een vrouw wordt volwassen als ze een kind krijgt, een man als hij te horen krijgt dat hij kanker heeft. Leven in onnozelheid met het idee dat er geen eind aan komt, wordt dan onmogelijk. Er was ‘iets’, liet hij me via de telefoon weten. Als mensen met me willen praten over ‘iets’, snap ik ondertussen wel wat dat is. Hij had plasproblemen, was naar de huisarts gegaan. Die liet routinematig een PSA prikken en die bleek licht verhoogd: 3,8.

De uroloog legde alle mogelijkheden
voor alsof het een menukaart was

Geen reden tot zorgen dacht ik, want die van mij was 97 bij de ontdekking, en na acht jaar leef ik nog steeds. De uroloog besloot heel voortvarend een bioptie te doen en in één van de twaalf biopten werd ‘iets’ gevonden. De uroloog legde alle mogelijkheden voor alsof het de menukaart in een sterrenrestaurant was. Volledig verwijderen, hetzij operatief, hetzij door de robot, inwendige bestraling mits er voldoende plaskracht was, uitwendige bestraling of waakzaam afwachten. Buiten de kaart om was er niets. Voor het gemak werd maar vast informatie meegegeven over een robotoperatie.

‘Rustig over nadenken. Neem de tijd’, had de uroloog gezegd. ‘Maar niet te lang, want anders kan het wel uitgezaaid zijn.’

Rustig over nadenken? Zijn leven was volledig op zijn kop gezet. Ik herkende onmiddellijk zijn primaire reacties: op de bank zitten en naar stomme televisieseries kijken om niet te hoeven denken. Hopen dat je ’s nachts niet naar het toilet moet, want door het gepieker val je niet meer in slaap. Alle tijd? Maar niet te lang wachten? Hij wilde zijn werk en reizen in 2011 gaan afzeggen. Ook dacht hij dat het verstandig zou zijn om zijn huis te verkopen, kleiner te gaan wonen om de laatste jaren van zijn leven nog wat leuke dingen te kunnen doen.

Binnen een week wist hij hoe hoog de PSA maximaal mag zijn en wat een Gleasonscore is. Wat hij niet begreep is hoe de gezondheidszorg een soort sta-stil-of-ik-schietmachine is geworden. Altijd op zoek naar de grote boosdoener, verdachte K.

Het is voor mij onbegrijpelijk dat artsen dat telkens weer doen, het nooit afleren, niet begrijpen wat zij hun patiënten aandoen. Wij zijn geen gezwellen hoor, maar mensen.

Onvergeeflijk. Het is alsof de gezondheidszorg mensen opeet en de meeste van hen hebben geen idee wat ze overkomt.

Laten die onheilbrengers toch in hemelsnaam eerst eens leren communiceren. Daarom schrijf ik. Elke keer weer. Tot ik er niet meer ben of het niet meer hoeft.

Ivan Wolffers is arts en patiënt.

Klik hier voor alle bijdragen van de columns Twee werelden

<strong>Klik hier voor een PDF van dit artikel</strong>
kanker gezondheid mannen
  • Ivan Wolffers

    Ivan Wolffers is arts, wetenschapper en schrijver. Zijn ziekte, prostaatkanker, heeft zijn werk- en levenslust niet getemperd, wel zijn inzicht vergroot in de relatie tussen arts en patiënt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • H.H.J. Leliefeld

    Meestal lees ik de column van Ivan Wolffers vanwege zijn tirades tegen de gezondheidszorg. Artsen scherp houden, denk ik dan, kan geen kwaad. Dit keer maakt hij het toch echt te bont.
    Hij verwijt de uroloog gebrek aan communicatie terwijl de betreffe...nde uroloog (mij overigens onbekend) eigenlijk uitstekend handelt: de uroloog in kwestie stelt prostaatkanker vast bij een 53 jarige man, door Wolffers denigrerend als een jongen neergezet, een groentje nog, zovan “wacht maar tot je ervaren hebt wat ik allemaal heb meegemaakt met mijn prostaatkanker” De patiënt wordt geïnformeerd over de verschillende behandelmethoden, precies zoals het moet, volgens het boekje dus, en juist dat wordt hem door Wolffers verweten.
    Cynisch schrijft Wolffers over een door de uroloog gepresetenteerde menukaart; wat een onaangename interpretatie van de bij wet vastgelegde informatieplicht van de behandelend arts. Bij een man van 53 jaar met een PSA van 3,8 en een positieve prostaatbioptie zijn er vele behandelopties mogelijk, die door de patiënt vervolgens dienen te worden overwogen. Helaas, het is niet anders: de huidige stand van kennis van prostaatkanker laat bij deze patiënt geen éénduidige behandeloptie toe.
    Ook verwijt hij artsen voortdurend op zoek te zijn naar de boosdoener kanker. Natuurlijk zijn artsen voortdurend alert op eventuele kwaadaardige aandoeningen, na hart- en vaatziekten immers de 2de doodsoorzaak.
    Ivan zelf is voortdurend op zoek naar de boosdoener onder artsen, die hij als onheilsbrengers afschildert! Wat een frustratie!
    Ik ga er wel vanuit dat de betreffende uroloog naast de geboden informatie ook empathie heeft getoond. Het tegendeel blijkt niet uit het stukje van Wolffers, of moet hij beter leren schrijven?

    Dr. H.H.J.Leliefeld, uroloog
    Utrecht, 24 jan 2011

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.