Schrijven als plicht

‘Ik word kwaad op mensen die beter moeten weten’

Arts-microbioloog Miquel Ekkelenkamp – als schrijver bekend onder de naam Bulnes – wordt columnist bij Medisch Contact. Mensen die ‘alleen maar hun straatje aan het schoonvegen zijn’, kunnen kritiek van hem verwachten.

Tijdens zijn coschappen in het UMC Utrecht – waar hij nu werkt als arts-microbioloog – kreeg Miquel Ekkelenkamp (1976) inspiratie voor het verhaal dat uiteindelijk leidde tot publicatie van zijn eerste boek: Zorg. Deze roman, uitgebracht onder zijn moeders naam Bulnes, gaat over de perikelen van een jonge aios en werd in recensies wel gekarakteriseerd als satire.

Ekkelenkamp is het met dat stempel niet eens. ‘In feite beschrijf ik geen heel bijzondere dingen. Wat vooral naar voren komt, is het gedachteproces van pasafgestudeerde artsen, die het grootste gedeelte van de zaken nog niet op een rijtje hebben en toch beslissingen moeten nemen. Dat heb ik op een misschien wat humoristische wijze beschreven en dat sloeg wel aan.’ Inmiddels zijn er verschillende boeken en columns uit Ekkelenkamps pen gekomen. Na Zorg volgden nog de romans Lab, over de academische wereld, en Attaque, opnieuw over het ziekenhuis.

Dwalingen
In zijn columns voor Medisch Contact wil Ekkelenkamp misstanden aan de kaak stellen; van onderzoeksresultaten die verkeerd worden geïnterpreteerd tot beleid dat niet aansluit bij de werkelijkheid. Hij heeft de voor columnisten goede eigenschap dat hij zich geroepen voelt om zich uit te spreken tegen dwalingen in denkwijzen.

Rare dingen
Dat deed hij ook twee jaar geleden tijdens de uitbraak van de Mexicaanse griep, toen hij in opiniestukken de inzichten van bekende griepexperts in twijfel trok. ‘Ik heb me toen kwaad gemaakt omdat ik vond dat er een belangrijke negatieve inbreng was van bepaalde wetenschappers die beter zouden moeten weten. Het was niet alleen de overheid die ernaast zat. Deze kwestie hebben we als wetenschappers in Nederland, en eigenlijk ook wereldwijd, niet goed ingeschat. Het is jammer dat niemand dat durft toe te geven. Je hoopt dat er lessen voor de toekomst uit worden getrokken, maar je ziet dat mensen alleen maar hun straatje aan het schoonvegen zijn. En rare dingen roepen zoals dat we het een volgende keer precies hetzelfde moeten doen.’

Verantwoordelijkheid
De nieuwe columnist voelt zelfs een verantwoordelijkheid om openlijk kritisch te zijn. ‘Ik word uiteindelijk vanuit algemene middelen betaald en daar staat ook iets tegenover. Dat geldt, vind ik, voor iedereen in de academie. Maar niet iedereen is in staat om wat hij vindt helder onder woorden te brengen of op een goede manier op te schrijven. En niet iedereen heeft daar zin in. Je kunt ook een hoop over je heen krijgen, zeker als je het bij het verkeerde eind hebt. Maar mijn uitgangspunt is dat als je er zeker van bent dat je gelijk hebt, je niet zo veel kan overkomen.’

Lees Ekkelenkamps eerste column: Sabotage.

Twan van Venrooij, journalist

Correspondentieadres: redactie@medischcontact.nl