Competentieprofiel kan veel compacter (2)

Het meten van competenties voor het uitoefenen van de functie van opleider/plaatsvervangend opleider draagt bij aan de kwaliteit van de opleiding. Om deze terug te brengen tot relevante kerncompetenties is een goede zaak (MC 1/2011: 23). Maar een kanttekening is op zijn plaats. Het meten van competenties geeft inzicht in de manier van werken op vaardigheidsniveau. De groei van de opleider hangt af van de meting op moment 1 en het uiteindelijk gewenste competentieniveau op moment 2. Het doel is uiteindelijk om te voldoen aan het gehele competentieprofiel.

Gedrag van mensen wordt echter niet alleen bepaald door competenties maar ook door waarden en overtuigingen, identiteit, communicatiestijl en karakterstijl. Zo is bij de competentie ‘jaarlijks een beoordelingsgesprek voeren’ objectief vast te stellen of het gesprek heeft plaatsgevonden. Maar dit zegt nog niets over hoe het gesprek is verlopen. Hier spelen gedragsaspecten een grote rol. Heeft de opleider een meer reflectieve of juist een coöperatieve communicatiestijl? Een psychologisch assessment (zie www.loopbaanned.nl) maakt deze gedragsaspecten inzichtelijk zodat de opleider zich bewuster wordt van zijn functioneren, zich verder kan ontwikkelen en uiteindelijk vaardiger en dus competenter is. Mijn advies is om verder te kijken dan competenties alleen; kijk ook naar het gedrag dat eraan ten grondslag ligt. Dit heeft zijn vruchten afgeworpen in mijn coaching van medisch specialisten, aiossen en aniossen. Een benadering met het accent op de persoonlijke groei als mens én dokter zal zeker ook tot vaardige en enthousiaste opleiders leiden. Deze aanpak zal de kwaliteitsverbetering van de medisch-specialistische opleidingen verder helpen. Het competentieprofiel als kwaliteitsinstrument krijgt dan de waarde die het verdient.

Haren, januari 2011

dr. Dieta Mietus, psycholoog, coach en trainer

• Meer brieven