Betaalbare spoedzorg

Al heeft minister Edith Schippers in tegenstelling tot haar collega’s bij aanvang bedongen dat ze er miljarden bij krijgt in plaats van minder, toch valt aan het woord ‘bezuinigen’ ook op haar departement niet te ontkomen. De zorgkosten zullen blijven stijgen, met of zonder marktwerking. Niks nieuws. Nou kun je slim bezuinigen, maar ook dom, oliedom zelfs. De ‘kind met badwater weggooien’-variant. Politiek kokerzien, opportunisme of gebrek aan lef, maakt dat de keuze van ‘slim’ ineens weer naar ‘dom’ kan doorslaan. Met de in en uit het pakket rollende rollator als triest voorbeeld. Je kúnt natuurlijk allerlei medicijnen uit het basispakket knikkeren, zoals nu bij antidepressiva voor milde depressie gebeurd is, maar waarom niet zoals psychiater Joanneke Dalebout op blz. 622 opmerkt, eerst het effect van de aanscherping van de richtlijn Depressie afwachten? Dan moet u natuurlijk wel die richtlijn kennen en de indicatiestelling eruit hanteren. Meer luisteren en praten en minder R/. Tja dat kost meer tijd, ik weet het.

Dat er aan de vergoedingen van het verzekeringspakket wordt gesleuteld, daar valt niet aan te ontkomen. Maar dan wel graag een pakketdiscussie op basis van wetenschappelijk inzicht en toegevoegde waarde voor de patiënt. Niet louter als bezuinigingsdoel op zich.

Een bezuiniging die in principe al jaren voor het oprapen ligt, maar moed vergt, is die rond de (vermeende) spoedeisende hulp. Het aantal professionals dat nu paraat is op SEH’s en HAP’s staat in geen verhouding tot de echte spoed. In de Randstad is dure overcapaciteit van SEH’s, maar ja wie sluit zo’n perfecte toeleidingsunit voor de rest van zijn ziekenhuis? Dan moet je dus (kartel?)afspraken maken met buurziekenhuizen en dat mag weer niet van de NMa. Een rol voor de verzekeraars?

Ondertussen roept de nieuwe minister dat de openingstijden van de zorg verruimd moeten worden en bewijst de groeiende groep zelfverwijzers haar gelijk. Steven Giesbers e.a. hebben onderzocht dat 80 procent van deze zelfverwijzers op de SEH daar in principe niet thuishoort (blz. 587). Maar ze berekenden ook dat met een goed bereikbare eerste lijn jaarlijks bijna 200 miljoen op de spoedzorg bezuinigd kan worden. Dan moet je wel de moed hebben om financieringsschotten neer te halen, in de hele keten samen te werken, de zaak ook in de eerste lijn goed op orde hebben en patiënten letterlijk weten te sturen. Een uitdaging waaraan niet te ontkomen valt.

Ben Crul

www.twitter.com/bencrulMC