Voor kind is meldrecht beter dan meldplicht

Van Hoof en Vogtländer belichten hete hangijzers bij de meldplicht als er een verdenking is van kindermishandeling (MC 7/2011: 394). Terecht noemen zij de loyaliteit van het kind richting ouders. Het noemen van het AMK (Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) roept helaas steeds de associatie met uithuisplaatsing op. Wij als hulpverleners moeten duidelijkheid en openheid geven over de rol van het AMK bij een verdenking kindermishandeling. Want openheid en eerlijkheid dragen bij aan de vertrouwensband tussen hulpverlener en hulpvrager.

Immers, wij beschuldigen niet maar constateren alleen op basis van onze expertise als hulpverlener dat binnen de differentiaaldiagnose ook kindermishandeling een plaats heeft. Maken we niet dagelijks een werkhypothese waarbinnen ook maligniteit een plaats heeft? Bespreken we dit dan ook niet open met de patiënt en verwijzen we dan ook niet door naar een specialistisch centrum ter bevestiging of uitsluiting?

Bij een verdenking van mogelijke kindermishandeling mogen wij ons ten opzichte van de hulpvrager (het kind) niet aan onze plicht onttrekken om onze verdenking te bevestigen dan wel uit te sluiten. Het belang van het kind dient bovenaan te staan, wat – indien dit in gevaar dreigt te komen – ons ontslaat van ons beroepsgeheim. Terughoudendheid vanwege twijfel over juiste hulp is hier een zwaktebod. In het genoemde artikel zit het gevaar dat we weer teruggaan naar melden: ‘nee tenzij’ in plaats van ‘ja mits’.

Wij kunnen er niet omheen dat kindermishandeling veel voorkomt en vaak wordt gemist. De consequenties die we hieruit moeten trekken zijn: betere scholing in signaleren en benoemen; betere (24 uur per dag en 7 dagen per week) samenwerking met vertrouwensartsen en goede en adequate terugkoppeling. Zorgrecht ontslaat ons niet van meldplicht.

Woerden, februari 2011

W.A. Verwijs, kinderarts

• Meer brieven