Het is de wil van Allah (2)

Bij Nederlanders wordt het leven wel eens te lang gerekt omdat de gelovige moet lijden door de religieuze overtuiging van de behandelaar. Jammer dat er ‘Allah’ boven het artikel staat, want God is even dreigend (MC 8/2011: 480).

Religie ontkent vaak de natuur, haast per definitie. Ook in Nederland speelt dit al eeuwenlang.

Uit mijn praktijk: een zeer strengroomse man vraagt mij om de dood in zijn 100 procent uitzichtloze en ondraaglijke situatie: ‘Maar dokter, alsjeblieft in stilte. Onze pastoor mag het niet weten en mijn familie ook niet, op mijn zusje X na, u weet wel wie.’ Zodra hij het woord euthanasie opving heeft de pastoor gedreigd hem alle sacramenten te zullen onthouden, geen rouwdienst of begrafenis vanuit de kerk toe te staan, geen gewijde grond op de begraafplaats en aangekondigd: ‘Uw familie zal het weten!’

Moet dat nu echt?

Ik kies dan toch voor de gelovige patiënt die zelf de verantwoording aandurft om Hem of een poortwachter in het hiernamaals ervan te overtuigen, dat het zijn eigen verantwoording was om iets eerder tot de Heer te komen. Dus nog voor dat Die de patiënt tot Zich had genomen.

Wanneer mijn advies om in deze eindfase een wat minder rigide pastor in vertrouwen te nemen en diens stervensbegeleiding bewust werd afgewezen, dan had ik ook niets meer met die dreigend angstige en/of devote familie te bespreken.

Zo’n helder van geest zijnde stervende is nog wel uit op een kerkdienst, gewijde grond, behoud van sacramenten et cetera. En in stilte heb ik regelmatig een en ander geregeld, dus ook als de familie star en onderdanig achter ‘meneer pastoor’ bleef staan.

Kan ellende voortkomend uit geloofsovertuiging wat vaker licht krijgen in Medisch Contact?

Haastrecht, februari 2011

J.J.D. Barendrecht, huisarts n.p.

• Meer brieven