Zelfverwijzers SEH jagen zorgkosten op (4)
Plaats een reactieHet artikel van Giesbers e.a. (MC 10/2011: 587) vind ik weinig wetenschappelijk en evenmin opiniërend.
Het artikel begint ermee dat de wachtkamer vol zit met patiënten die eigenlijk naar de huisarts hadden gekund. ‘Zij leggen daarmee onnodig veel beslag op kostbare zorg’, klinkt het verwijt jegens de patiënt. Dit is niet opiniërend, maar stemmingmakerij.
De wetenschappelijke onderbouwing heeft het niveau van een tandpastareclame.
Alle regels van het wetenschappelijk onderzoek worden genegeerd. Er wordt in retrospect, niet geblindeerd voor de einduitkomst, door bijna-artsen een beoordeling gegeven over hoe het had moeten gaan. De hoge mate van overeenkomst spreekt dan ook voor zich.
Dan wordt gesteld dat een patiënt die volgens dit expertpanel in retrospect door de huisarts geholpen had kunnen worden, ook naar de huisarts had kunnen en moeten gaan. Tussen deze bevinding en conclusie zit een wereld van argumenten die we vooral de patiënt niet moeten aanrekenen.
De kostenanalyse op basis van bovenstaande is gedurfd.
De SEH ontvangt geen basisvergoeding van 71,32 per patiënt; met een adherentie van 200.000 patiënten zou dit een leuk jaarinkomen zijn voor de SEH.
Terloops wordt gesteld dat de huisarts minder aanvullend onderzoek aanvraagt. De huisarts ziet dan ook een geheel andere populatie dan de SEH-arts. Dit is dus niet vergelijkbaar.
De HAP/huisarts heeft een minder kostbare 24/7-zorgplicht. In de eerste lijn worden deze kosten via het
lumineuze DBC-systeem verdeeld over alle patiënten; de pleister betaalt de reanimatie.
Gelukkig stellen Giesbers e.a. dat er eigenlijk beter onderzoek gedaan moet worden, echter, dat de SEH-zelfverwijzer de zorgkosten in zijn geheel opjaagt staat evengoed wel vast.
Een zorgelijke self-fulfilling prophecy met een catchy titel!
Haarlem, april 2011
Maarten Kok, SEH-arts
- Meer brieven
- Er zijn nog geen reacties
