Verlanglijst van een scheidend voorzitter

Ik heb net sinterklaasinkopen gedaan. Het was nat, somber en druk in de stad. In mijn jonge jaren waren alle sinterklaasfeesten warm. Mijn paradijselijke, tropische woonplaats was voor de goedheilig man ideaal om met een stoomboot aan te komen. Met alle kinderen en ouders haalden we sinterklaas binnen met een treintje dat op het emplacement reed van de lokale tinmaatschappij. Naar het hoofdgebouw waar de sint en zijn pieten de cadeaus uitdeelden. Alles door de ouders zelf gemaakt; speelgoedwinkels bestonden niet op het eiland. Het zijn prachtige herinneringen aan prachtige feesten.
Als u deze column leest, is sinterklaas al langs geweest. Ik denk dat hij heeft opgekeken van mijn verlanglijst, mijn voorzittersverlanglijst wel te verstaan. Die zag er dan ook anders uit dan de andere jaren. Deze verlanglijst is een logisch gevolg van de ontwikkelingen binnen de NVAB en sluit goed aan bij de wens van veel leden. Kijk maar naar ons positioneringsonderzoek uit 2001.

Mijn eerste wens: een stevige NVAB, niet te bang om standpunten in te nemen, om een sterke positie van de bedrijfsartsen op te eisen, om de politiek van repliek te dienen, om bij arbodiensten invloed van de groep bedrijfsartsen op te eisen. Een NVAB die vanzelfsprekend wordt uitgenodigd aan tafel bij beleidsmensen, ministeries en Kamerleden. Waarnaar geluisterd wordt als het gaat over het gezond krijgen en houden van werkend Nederland. Kortom, een vereniging waar inhoud en kwaliteit samengaan met belangenbehartiging.

Wens twee: sterke, zelfbewuste NVAB-leden. Bedrijfsartsen die staan voor hun vak, die als het moet midden in de nacht kunnen uitleggen waarom Nederland beter af is met hun inzet. Op wie iedere werknemer graag en uit zichzelf af stapt, omdat hij of zij daar een deskundig luisterend en analytisch oor vindt. Dokters die durven te zeggen waar het op staat. Zonder beledigend of aanmatigend te zijn, maar omdat openheid en een goed gesprek juist voorkomen dat mensen vastlopen en ziek worden. Kortom, bedrijfsartsen die hun vak met passie uitvoeren en daarmee de belangen van werknemers en werkgevers en hun eigen belangen behartigen.

Wens drie: een strategisch en politiek sterke opvolger. Een voorbeeld en een voortrekker. Iemand die met charme en vasthoudendheid in alle relevante gremia voortdurend de aandacht scherp gericht houdt op de NVAB en die ook de NVAB zelf voortdurend scherp houdt. Een voorzitter die eisen stelt aan arbodiensten waar het gaat om waarborgen voor de noodzakelijke professionele ruimte voor de bedrijfsartsen, die eisen stelt aan de ministeries waar het gaat om steun voor de noodzakelijke professionele ontwikkeling voor bedrijfsartsen. Kortom, een voorzitter met belangenbehartiging op het netvlies.

De vierde wens: een, ook in de komende jaren, sterk opererend bestuur. Collegiaal en met veel humor, maar strak vergaderend en met de focus op effect en beweging. Een bestuur dat de dagelijkse praktijk van de bedrijfsarts als uitgangspunt blijft nemen, zonder zich daardoor al te zeer te laten vertragen. Een bestuur dat bestuurt op hoofdlijnen en daarin zowel een trekkers- als duwersrol durft te nemen. Een bestuur dat de leden stimuleert om actief het eigen vak en de eigen positie te ontwikkelen. Kortom, een bestuur dat in  belangenbehartiging een voorbeeld is.

En ten slotte: een bevlogen directeur. Iemand die mensen weet te stimuleren, ministeries weet te verleiden, projecten kan aansturen, de NVAB en haar kwaliteitsbureau tot ongeëvenaarde hoogte weet te brengen. Die kan samenwerken zonder de belangen en identiteit van de beroepsgroep daarbij in te

leveren. Een directeur die met de voorzitter als onoverwinnelijk tandem, het kwaliteitsdenken en handelen van bedrijfsartsen tot een NVAB-keurmerk maakt. Kortom, een gedreven belangenbehartiger.

Sinterklaas, dit is niet zomaar een verlanglijst. De bedrijfsartsen kruipen uit de zak. We gaan geen zwartepieten meer uitdelen, noch voor sinterklaas spelen, we gaan onze belangen behartigen!

Mariëlle A-Tjak,voorzitter NVAB