Zilveren Zeepkist 2009-2011

Spraakmakende artikelen

Het meest spraakmakende artikel dat de afgelopen twee jaar in Medisch Contact is verschenen, krijgt de prestigieuze wisseltrofee ‘de Zilveren Zeepkist’. De redactie nomineerde er vijf. De voorzitters van de KNMG, KAMG, LAD, NVAB, NVVG, en Verenso, en de vicevoorzitters van LHV en OMS kiezen uit deze voorselectie het winnende artikel. In dit artikel vindt u ze allemaal. U kunt daar de jury proberen te beïnvloeden door te stemmen op één van de artikelen.

Uitreiking

De uitreiking van de Zilveren Zeepkist vindt op 26 september 2011 plaats tijdens het Afscheidssymposium van hoofdredacteur Ben Crul.

De winnaar

De uitreiking heeft inmiddels plaatsgevonden. Het winnende artikel is Gun patiënt zijn einde.

Lees: Ambulancechauffeur wint Zilveren Zeepkist

Nierdonatie kan eerder

, E. Kompanje, Y. de Groot, MC 9/2010: 407 Erwin Kompanje en Yorick de Groot waren volkomen verrast door alle – negatieve – aandacht die loskwam naar aanleiding van hun artikel. De Telegraaf pakte groot uit met het verhaal, nog voor het in Medisch Contact was verschenen. (de redactie informeert soms andere media over te verschijnen artikelen, SB), met een vette, ongenuanceerde kop ‘Organen al voor dood strippen’, het ANP nam het over en binnen de kortste keren stond het bericht in meer dan 50 bladen. Met een heel andere boodschap dan in het artikel stond. Kompanje: ‘De schade was heel groot, bijna onherstelbaar. De beroepsverenigingen keerden zich tegen ons, en we kregen doodsbedreigingen van leken, per telefoon en per e-mail. Het heeft meer ellende gebracht, dan het goed heeft gedaan.’ De auteurs staan overigens nog steeds achter de boodschap: ‘Misschien hadden we een paar zinnen anders geformuleerd, maar meer niet.’ Actief zijn ze niet meer met dit zijpad van de orgaandonatiediscussie, maar vooral internationaal gaat de al langer lopende discussie gewoon verder.

Kleinschalige huisartsenzorg loont

, A.R. Moes, D.P. de Groot MC 50/2010: 2737 Roelof Moes is eigenlijk nogal nuchter over de impact van zijn artikel ‘Kleinschalige huisartsenzorg loont.’ Maar al pratend, ja, dan heeft het toch wel wat losgemaakt: ‘Naast de ingezonden brieven in Medisch Contact, kregen we zelf ook veel mails, van mensen die het wel of niet met ons eens waren, maar die het in ieder geval goed vonden omdat we het zo onder woorden brachten.’ Het bericht haalde de regionale kranten en was bij de aios huisartsgeneeskunde in Groningen een veel bediscussieerd artikel. Moes blijft strijden voor het voortbestaan van kleinschalige dienstenstructuren. ‘Overheden en verzekeraars trekken grote dienstenstructuren voor. Wij komen voor bepaalde modules niet in aanmerking, heel krom. Achmea zei, toen de posten net in opkomst waren, dat wij het niet vol zouden houden. Ik zei toen dat ik mijn jaaromzet erom wilde verwedden dat we er vijf jaar later nog zouden zijn.’ Helaas nam Achmea de weddenschap niet aan, want Moes kreeg gelijk. Naar tevredenheid van patiënten en artsen.

Zelfverwijzers SEH jagen zorgkosten op

, S. Giesbers, M. Smits en P.H.J. Giesen MC 10/2011: 587 Steven Giesbers en zijn medeauteurs hebben veel reacties gekregen op hun stuk ‘Zelfverwijzers SEH jagen zorgkosten op’, waarin zij berekenden hoeveel meer het kost om patiënten, die ook door een huisarts gezien kunnen worden, op een SEH te zien. Coauteur Paul Giesen: ‘Mensen vonden het goed dat wij dat probeerden in maat en getal weer te geven. Er waren ook kritische reacties, vooral van SEH-artsen.’ Hij vindt het een goede zaak dat huisartsenposten en SEH’s steeds nauwer samenwerken: ‘Ons onderzoek ondersteunt dat. Natuurlijk zouden we het graag ook prospectief uitzoeken: de helft naar de HAP, de andere helft naar de SEH, maar dat is kostbaar. En is het wel echt nodig?’ Giesen hoopt dat het stuk bijdraagt aan het inzicht dat dokters ook de maatschappelijke taak hebben zinnige en zuinige zorg te leveren. Hij is nog niet uitgepraat over het thema: ‘Er wordt veel op teruggekomen, ik ga er op een congres over praten, op het ministerie van VWS in een denktank.’

Gun patiënt zijn einde

, Erik van Engelen MC 23/2011: 1470 Ambulancehulpverlener Erik van Engelen schreef over een probleem waar hij al jaren mee zat: ‘Het ging me steeds meer dwars zitten dat we mensen vervoerden naar het ziekenhuis, die dat zelf niet wilden. Ik vroeg me zelfs af of ik nog wel geschikt was voor dit beroep. Ik kon drie dingen doen: de kop in het zand steken, ander werk zoeken, of actie ondernemen. Dat laatste is het geworden. Ik heb op papier gezet hoe ik erover dacht en na overleg met anderen verstuurd naar Medisch Contact.’ Van Engelen kreeg veel reacties: ‘Dat overviel me, dat had ik echt niet verwacht.’ Nog voor de uitreiking van de Zilveren Zeepkist zal het televisieprogramma Zembla een uitzending aan het onderwerp wijden. ‘Verder lees ik de laatste tijd regelmatig over het onderwerp, hoewel ik niet zeker weet of dat door mijn stuk komt.’ Van Engelen vindt het overigens niet alleen aan de artsen om over het onderwerp na te denken: ‘Ik vind dat iedereen moet nadenken over wat zij nog willen. Dat gesprek zou ook aan de ontbijttafel moet plaatsvinden. Zodat mensen volgens hun keuze behandeld worden.’

Risico’s sectio bij stuitligging onderschat

, Arno Verhoeven, Tjeerd Huisman, Hans van Huisseling, Jan Sporken, MC 26/2011: 1632 Arno Verhoeven e.a. schreven over de keerzijde van de enorme toename van electieve sectio’s bij stuitligging: tegenover een verlaging van de perinatale sterfte staan grote risico’s voor moeder en haar eventuele volgende kinderen. Verhoeven: ‘Het leverde veel discussie op. Men vindt het goed dat de cijfers op tafel liggen. Maar ik hoor ook ‘het zal toch niets veranderen, want patiënt en dokter willen het nu eenmaal zo.’ En het is eigenlijk wel makkelijk voor gynaecologen, planbare sectio’s.’ De gepensioneerde Verhoeven blijft bezig met het onderwerp: ‘Tot ik dood ga, zal ik strijden tegen deze ontwikkeling , wat mij betreft hét debacle van de gynaecologie. De intentie is om een ontwikkeling die niet goed is, terug te draaien, maar daar is maatschappelijke druk voor nodig.’ Er is aandacht voor het onderwerp, merkte hij op een congres, waar de zaal volstroomde toen hij erover sprak. Ook op een internationaal congres zal de materie aan bod komen en waarschijnlijk start binnenkort een promovendus met onderzoek naar de gevolgen van het praktisch verdwijnen van de vaginale stuitbevalling.

De Zilveren Zeepkist door de jaren heen