‘Het gaat hier niet om de pecunia’ (2)

Ben Cruls verhaal over de Bergman Clinics leest als een juichende commercial (MC 35/2011:2033). Hij ziet een geoliede organisatie, maar verzuimt te vragen hoe men een operatieprogramma sneller dan elders kan uitvoeren. Hoe kan men éénpersoonskamers aanbieden, en wat kreeg een specialist in een vorige werkkring niet snel voor elkaar en hier wel?

De personeelsadvertentie elders in MC geeft enige opheldering: Bergman Clinics doet alleen planbare verrichtingen – de droom van elke arts! Hoe je het ook wendt of keert, je krijgt dan de krenten uit de pap, met gevaar van verschraling op langere termijn. Geen eigen opleiding hebben houdt een team overzichtelijk en de lijnen kort, maar is op den duur ook enigszins bezwaarlijk. Dat wordt toegegeven; men zou er graag een ervaren hoofdassistent bij nemen. De opnameduur is verder bekort. Maar daar is men overal mee bezig, diverse knie-ingrepen worden ook elders in dagbehandeling gedaan. Kan een ontslagen patiënt die ongerust is over iets, dezelfde dag gezien worden?

Is de instroom jonger en gezonder dan elders, bijvoorbeeld door de contracten met sportorganisaties? Wordt de behandeling van topsporters door hun verzekering betaald, of vanuit die contracten? Wordt er voorrang mee gekocht? Is de indicatiestelling voor en urgentie van beeldvormende diagnostiek bij sporters dezelfde als bij andere patiënten?

Een deel van de interviews was tijdens operaties! Al heeft men nog zo’n routine, dat is even riskant als bellen in de auto, en duidt op productiedruk en bereidheid dingen tegelijk te doen. Het gaan niet om pecunia bij Bergman Clinics. Maar het doel van de onderneming is winst maken. Zijn tarieven en honoraria dezelfde als elders? Worden er bonussen betaald? Misschien hebben ZBC’s een plaats bij het bestrijden van wachttijden. We verdienen betere informatie dan dit verslag.

Amsterdam, september 2011

Gerard Dikkenberg, arts niet-praktiserend

• Meer brieven