Met open ogen

Wat Kroneman zegt over het gebrek aan maatschappelijke betrokkenheid van met een teveel aan empathie behepte verzekeringsartsen (MC 36/2001: 1279), bevat veel waars. Je zou wensen dat deze collegae ook blijk geven van empathie met de publieke opinie. Wij betalen allen mee aan collectieve regelingen, zoals de WAO, en derhalve is het de taak van verzekeringsartsen ervoor te zorgen dat, aldus Kroneman: ‘Het geld terechtkomt op plaatsen waar het hoort.’ Verzekeringsartsen behoren zich aan dit adagium te conformeren of een andere baan te zoeken. Het zou ook een steviger uitgangspunt moeten zijn in sollicitatieprocedures en een kwaliteitstoets als UVI’s zaken doen met uitzendorganisaties waarvan artsen worden ingehuurd. Medische beoordelingen in het kader van collectieve regelingen als Arbowet, WAO, AWBZ, WVG of Bijzondere Bijstand, zijn geen vrijblijvende aangelegenheid waarmee de individuele sociaal-geneeskundige naar believen kan omgaan. Sociaal-geneeskundigen zouden er eer in moeten stellen een cruciale rol te spelen in de rechtvaardigheidstoets die voorafgaat aan toegang tot enige voorziening die uit de algemene middelen wordt betaald. Dit is een reëel sociaal motief waarvoor niemand zich hoeft te schamen en dat heel goed kan bestaan naast de gezondheidsbevorderende taak en signaalfunctie die sociaal-geneeskundigen hebben wanneer ze stuiten op sociaal-medische knelpunten of zelfs misstanden. Overigens zou ter ondersteuning van verzekeringsartsen eens moeten worden geïnventariseerd welke problemen zij moeten oplossen als zij een ingediende claim willen afwijzen. Er is veel weerzin tegen het afgeven van afwijzende medische adviezen vanwege de (juridische) sores die dat meebrengt, maar dit kan bezwaarlijk een factor blijven in een afweging die zo wezenlijk is voor een eerlijke verdeling van gemeenschapsgeld.

Horst, september 2001

W.G.M. Beemsterboer, arts Sociaal Medische Advisering & Indicatiestelling RIO Noord-Limburg