Knagend gevoel
1 reactieAls huisarts ben ik vaak getuige van gezondheidsschade die op micro- en macroniveau voorkomen had kunnen worden. Het doel blijft om aan de patiënt de in mijn ogen beste zorg te geven. Dat geeft een arts een dankbaar gevoel. Toch blijft het soms knagen.
Hieronder een bloemlezing na een weekendnachtdienst, met alcohol als de rode draad.
Een 30-jarige jonge man zat niet zo lekker in z’n vel en heeft wat alcohol ingenomen tijdens een familiefeest. Daarna is hij onrustig geworden en is toen meer gaan drinken om de onrust weg te krijgen. Dat pakte niet goed uit. Erg onrustig zit hij met zijn moeder in de spreekkamer op de spoedpost.
Een 17-jarige patiënt komt voor de behandeling van een wond op zijn gezicht; hij was van zijn fiets gevallen na een avondje uit met vrienden. ‘Het is niet de eerste keer, het is stom’, zegt hij, nog evident in een dronken toestand, in de spreekkamer op de spoedpost terwijl ik de diepe wond op zijn voorhoofd desinfecteer.
Haar partner is niet meer in staat om haar naar de spoedpost te rijden
Een patiënte vraagt een visite aan wegens erge flankpijn. Haar partner kan de patiënt niet naar de post brengen: wegens alcoholgebruik niet meer in staat om te rijden.
Overdag ben ik in de spreekkamer al jaren getuige van de langetermijngevolgen van overmatig alcoholgebruik, vaak in combinatie met roken. Diagnoses en leed door longkanker, emfyseem, hartinfarct, borstkanker en psychische ontregeling passeren regelmatig de revue. Niet zelden zijn we als artsen ook de getuigen van de kortetermijngevolgen van alcohol als salonfähig gemaakt vluchtig verdovend middel in het sociale verkeer. Hier ijlt een gevoel van onmacht na.
Meer van Shakib Sana:
H.H.C. de Vaan
Sociaal geneeskundige
Het knagend gevoel onderschrijf ik volledig. En blijf me dan ook verbazen over de maatschappelijke acceptatie van alcoholgebruik. Waaronder helaas ook vaak sociale ‘dwang’, waardoor mensen meer drinken dan hen zelf lief is, of ‘toch maar een glaasje’... nemen - terwijl ze eigenlijk liever fris drinken - omdat het anders ‘zo ongezellig’ zou zijn.
Ook buiten de gezondheidszorg helaas genoeg voorbeelden gezien. Een buurman die overleed aan een pijnlijke pancreatitis. Een 60-jarige die enorm traag reageert dankzij jarenlang C2H5OH in het brein. Een kind van een kennis die zich comazoop en daarna op school niet meer mee kon komen. Een 15-jarige die op vakantie van ‘vrienden’ alcohol kreeg, alcohol die alle drempels wegnam met als gevolg seksueel misbruik (wat uit schaamte vervolgens niet bespreekbaar was, en jaren later reden is voor trauma-behandeling in de ggz). Jongeren bij wie alcohol de weg plaveide voor druggebruik. En niet te vergeten de ernstige verkeersongevallen met verschrikkelijk leed bij de slachtoffers.
De slogan uit de jaren ’80-’90 van de vorige eeuw – ‘Drank maakt meer kapot dan je lief is’ – geldt 35 jaar later helaas nog steeds.
Intussen zijn alcoholreclames nog steeds niet verboden!... Sterker nog, reclames (en andere, stiekemer beïnvloeding door de alcoholindustrie) blijven voortwoekeren en ‘gezelligheid’ propageren, terwijl de maatschappelijke kosten, leed en lasten zó gigantisch veel hoger zijn dan de lusten en de accijnsinkomsten. Onbegrijpelijk dat de alcoholindustrie anno 2024 nog steeds ongeremd zo veel invloed heeft.
Temeer onbegrijpelijk omdat verschillende studies laten zien dat jongeren, blootgesteld aan alcoholreclame, jonger starten met drinken van alcohol en ook meer alcohol nemen. Precies wat de industrie wil, maar wat uiteindelijk funest is voor de jongere zelf èn voor de maatschappij.
Zie bijv. de zeer informatieve website www.stap.nl.
Er valt nog een wereld te winnen. En het wrange is dat al dit en toekomstige alcoholgerelateerde leed en gezondheidsschade te voorkomen is...
Dank, Shakib, om dit nog eens onder de aandacht te brengen.