Afgeserveerd
4 reactiesBij mij zit mevrouw A, die al drie jaar in behandeling is voor depressieve episodes in het kader van een bipolaire stoornis. Zij is van huis uit bescheiden en subassertief. Haar ex-man, die haar heeft bedrogen, maakt haar nu met advocaten het leven zuur, terwijl zij zorgt voor hun 5-jarig zoontje met een zeldzaam aangeboren syndroom dat veelvuldig ziekenhuisbezoek aan een academisch centrum noodzakelijk maakt. Zij is voor steun van haar ouders drie jaar geleden verhuisd naar Hoofddorp, waar zij nu met haar zoontje in een tijdelijke eenkamerwoning zit, die gekenmerkt wordt door schimmel en geluidsoverlast van boven- en onderburen. Deze huisvestingssituatie draagt vanzelfsprekend niet bij aan het herstel. Maar haar verzoek om een urgentieverklaring is afgewezen, vertelt patiënte, omdat er ‘onvoldoende medische noodzaak’ zou zijn. Onze instelling is echter nooit om informatie gevraagd, terwijl patiënte die suggestie wel in haar urgentieverzoek had gedaan.
De situatie bij deze vrouw, die de indruk geeft altijd ‘keurig op haar beurt te wachten’, voelt zo schrijnend aan dat ik besluit te bellen met het woonservicebedrijf. Een montere dame neemt het telefoontje aan en belooft mij terug te bellen als zij het heeft uitgezocht. Dat doet ze. Binnen 10 minuten belt ze terug en zegt dat ze vanwege de privacy geen informatie kan verstrekken over de telefoon. Het dossier heeft zij overigens niet. Mijn argument dat patiënte in de spreekkamer zit en ik graag een toestemmingsverklaring wil faxen, wordt niet geaccepteerd. Wanneer ik vraag hoe het dan kan dat ons niet om informatie is gevraagd, antwoordt zij: ‘Wij mogen niet bij medisch specialisten om informatie vragen, ook niet met toestemming van de patiënt; de dokter moet de medische verklaring aan patiënte meegeven.’ Dat wij dat dan weer niet mogen van onze beroepsgroep, daar kan zij niets aan doen. Wanneer ik rustig aangeef dat ik niet zo tevreden ben met deze manier van uitzoeken, wordt mij boos gevraagd om ‘normaal te doen’.
Ik voel mij afgeserveerd; hoe moet dit zijn voor patiënte, en velen met haar? En ondertussen behandelen wij voort, terwijl een andere woning een belangrijke bijdrage aan stabiliteit en gezondheidswinst kan betekenen…
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN
Geachte collega van Bork, heeft u wel eens Kafka gelezen? Moet u eens doen. Misschien dat u uw uiteraard weldoordachte reactie dan anders zal bekijken. Als bedrijfsarts kom ik ook regelmatig van dit soort situaties tegen, is iemand dan medisch arbeid...songeschikt? Of is het een situationele arbeidsongeschiktheid, d.w.z. arbeidsongeschikt vanwege de sociale omstandigheden van deze vrouw? Werkt deze vrouw mee aan haar herstel, is ook een interessante vraag. Maar in hoeverre zijn hier de verantwoordelijke instanties goed bezig? Die kunnen zich blijkbaar verschuilen achter allerlei prachtig opgestelde wetgeving. In Duitsland kwam daar ooit de uitspraak van: "Wir haben es nicht gewusst". Ik ben heel blij met de reactie van deze collega huisarts, hij zou steun verdienen. Misschien kunt u uw verantwoordelijk medisch adviseur collega eens wijzen op de schrijnendheid van deze situatie, misschien dat er dan nog eens iets veranderd.
W. van Bork
Adviseur AWBZ en WMO, OEGSTGEEST
Geachte Collega Duits,
Ik ben het helemaal met u eens. Mijn commentaar was ook niet gericht naar collegae toe maar naar de overheid. Doordat de woningbouw het medische argument niet onderzocht heeft kon deze situatie ontstaan. Daarmee komt de huisar...ts klem te zitten en ontstaat er een Kafkaiaanse situatie. Als deze casus door de woningbouw, lees overheid, wel medisch was benaderd had deze situatie nooit zo schrijend kunnen worden.
Interessant in deze discussie is het inhanden geven van een medische beoordelig aan niet medici. Dat moeten we niet willen en dat zult u in uw eigen praktijk ook niet accepteren.
Persoonlijk vind ik het schandalig dat een niet medicus zich uitlaat over medische zaken en dat heeft niets met Kafka te maken.
Ik ben het overigens heel erg eens met onze collega huisarts die terecht signaleert dat hier iets ernstig is misgegaan. Daar verschillen we dus niet van mening over.
Vriendelijke groet,
W. van Bork
Medisch adviseur AWBZ en WMO, OEGSTGEEST
Een interessante praktijk perikel waar een hoop meta communicatie inzit. Het begint met de opmerking schrijnend. Daar zij we het allemaal over eens. Het is een schrijnende situatie maar is die ook medisch? We begeven ons hier op het vlak van de beoo...rdeling en de behandeling. In de tijd van de ongevallen wet in 1911 heeft dat er toe geleid dat de scheiding van behandeling en en beoordeling een feit geworden is. Meerdere maatschappelijke aspecten hebben daar aan bijgedragen maar dat gaat voor nu te ver. Terug naar Mw. A.
Betrokkene heeft dringend een woning nodig en de huisarts vindt dat ook. De huisarts mag echter vanwege de scheiding van behandeling en beoordeling geen medische verklaring afgeven. De woningbouw mag geen medische info opvragen want ze mogen dat niet beoordelen. Dat is aan de medische adviseur van de woningbouw. Hebben ze die dan?
Zeker wel, ieder bestuursorgaan heeft de beschikking over een sociaal geneeskundige die de beoordeling doet. Dat is bij wet verplicht gesteld. Wanneer iemand bij de overheid een voorziening vraagt en wanneer er medische argumenten aan dat verzoek ten grondslag liggen moet de overheid geneeskundig onderzoek laten doen. De woningbouw is in die zin op te vatten als de verlengde overheid.
Komen we nu bij de vraag of Mw A. om medische redenen een verhuisurgentie heeft gevraagd. Anders geformuleerd, stond de schrijnende situatie herstel in de weg of was Mw A aangewezen op behandeling om via die weg tot herstel te komen? Het gegeven dat Mw A bekend is met depressieve episodes lijkt te wijzen op stagnering van de behandeling. Er moet nu dus antwoord komen op de vraag of de stagnering op dit moment te wijten is aan de schrijnende woonsituatie of aan de (v)echtscheiding.
Het moeten niet aan de huisarts vragen om al deze afwegingen te maken. Daar hebben we sociaal geneeskundigen voor.
In deze situatie had de woningbouw, lees de overheid, dat moeten onderzoeken. Dan was de situatie wellicht minder schrijnend geworden.
L.J. Bakker
arts-microbioloog, LOOSDRECHT
Typisch voorbeeld waarbij de structuur met sterk afgebakende en gescheiden taken en verantwoordelijkheden (waar betrokkenen zich achter verschuilen) niet tot een adequate zorg of dienstverlening leidt. Wie is hier de klant aan wie de dienst geleverd ...zou moeten worden? Patiente en/of de samenleving? Ik kan me zo voorstellen dat beiden niet tevreden zijn met het geleverde product.