Kat aan de haak

Uiteraard kwam ik in onze verlovingstijd vaak bij mijn verloofde aan huis. Tot de huisdieren daar behoorde een mooie zwarte kat. Op een bepaald ogenblik waren er problemen: de kat miauwde veel, had kennelijk pijn en kon moeilijk zitten.

Uit de endeldarm hing een draadje en bij nader onderzoek – de kat liet niet veel toe – bleek daar een vishaakje aan vast te zitten dat kennelijk, na consumptie, het hele maag-darmkanaal was gepasseerd, maar zich bij het rectum in het weefsel had vastgezet.

De familie meende: ‘Jij wordt dokter, dus haal jij dat ding er maar uit.’ Temeer daar mijn latere echtgenote tandartsassistente was en zich middels een EHBO-cursus al aan het voorbereiden was op de huisartsenpraktijk.

We troffen voorbereidingen, onder andere om de kat maar een etherroesje te geven. Het dier voelde kennelijk al nattigheid en probeerde naar buiten te komen. We waren daarop voorbereid en alle ramen en deuren waren goed dicht.

Probeer maar eens een kat in het nauw een roesje te geven: dat ging met maximaal gekrab en verzet gepaard. Uiteindelijk lukte het en gingen we aan het werk. We zouden proberen het vishaakje door te draaien en het zo uit het kattenrectum te krijgen.

Dat was wat makkelijker gedacht dan gedaan: gaf je te weinig narcose dan was er maximaal verzet, gaf je te veel, en dat overkwam ons op enig moment, dan houdt de kat op met ademen en lijkt het ‘einde verhaal’. Door de etherdot weg te houden en wat klapjes te geven, kwam dat toch weer goed en we zetten door.

Uiteindelijk lukte het de vishaak door te draaien en te verwijderen. De kat kwam daarna vrij snel bij. We zetten de deur vast open en ineens, met een ferme sprong, ging ze naar buiten en liet zich enige tijd niet zien.

Het dier knapte volledig op en leefde nog lang en, naar wij hopen, gelukkig.

W. Derksen, rustend huisarts

• Meer lezersbijdragen over dieren