Geen schadevergoeding voor patiënten met metaal-op-metaalheupprothese

Elf patiënten hebben in een civiele rechtszaak waarin zij een schadevergoeding eisten tegen metaal-op-metaalheupprothesenfabrikant Biomet achter het net gevist. Bij elkaar opgeteld moeten zij bijna 90 duizend euro aan proceskosten terugbetalen aan Biomet, zo oordeelt de rechter.

De patiënten kregen allemaal ergens tussen februari 2004 en maart 2009 een metaal-op-metaal (MoM)-heupprothese. Kort samengevat verwijten zij Biomet dat de geplaatste heupprothesen gebrekkige producten zijn en houden zij de producent verantwoordelijk voor de schade die zij als gevolg daarvan hebben geleden. Het gaat daarbij om metaaldeeltjes die door frictie in de prothese tussen de onderdelen van de heupprothese vrijkomen, in de bloedbaan en in weefsels terecht kunnen komen en mogelijk gezondheidsschade opleveren. Onbekend is hoe hoog de schadevergoeding is die de patiënten wilden eisen.

Toxicologische effect

De rechter oordeelt dat het in die tijd weliswaar al duidelijk was dat er door slijtage metaaldeeltjes in het bloed en weefsels terecht konden komen, maar dat het toxicologische effect daarvan niet bekend was. Onbekend was wat voor reacties dit in het lichaam zou kunnen teweegbrengen, hoe ernstig die zouden kunnen zijn en bij welk percentage van de patiënten dit zou kunnen voorkomen. Dát er bij patiënten na het plaatsen van MoM-heupprothesen van Biomet hogere waarden kobalt en chroom in het bloed aanwezig waren, is niet voldoende om van letsel te kunnen spreken of van een gebrek in het product.

Ook kan volgens de rechter niet worden gesteld dat de (onderdelen van) de MoM-heupprothesen gebrekkige producten waren. Volgens de rechter geldt voor elk medisch product dat absolute veiligheid bij het gebruik ervan niet kan worden gegarandeerd en dat risico’s van bijwerkingen in zekere mate moeten worden geaccepteerd. De mate waarin dat moet worden geaccepteerd, is volgens de rechter afhankelijk van de ernst van de kwaal of ziekte die ermee wordt bestreden: hoe ernstiger de ziekte of kwaal, hoe meer risico er met een medisch hulpmiddel mag worden genomen.

Geen slechtere kwaliteit

De rechter oordeelt bovendien dat niet gesteld kan worden dat de kwaliteit van de MoM-heupprothesen van Biomet slechter was dan die van andere producenten. Er lijken geen significante verschillen te zijn in gezondheidseffecten. De MoM-heupprothesen van Biomet waren op dat moment ‘state of the art’. Bovendien lijkt de mate van slijtage van de prothesen ook afhankelijk van andere factoren. De manier waarop ze geplaatst worden door de chirurg, maar ook de anatomie en loopwijze van de patiënt kunnen leiden tot hogere slijtagewaarden.